Μιλάμε ίσως για την μεγαλύτερη τρύπα του κόσμου – και μάλιστα τρύπα στο
νερό! Με διάμετρο παραπάνω από 300 μέτρα και βάθος 125 είναι φυσικά το
πρώτο σε επισκεψιμότητα αξιοθέατο της περιοχής αυτής (το
Belize
βρίσκεται στην κεντρική Αμερική).
Πρόκειται για μια «σπηλιά» που κατέρρευσε και κατακλύστηκε από τα νερά
του ωκεανού – ο περίφημος Γάλλος ωκεανογράφος
Jacques Cousteau
που ήταν από τους πρώτους που την εξερεύνησε και δήλωσε κατόπιν πως
είναι από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για καταδύσεις !
Ουζμπεκιστάν – η Πύλη της Κόλασης Δεν
είναι ηφαίστειο – στην τρύπα αυτή καίει διαρκώς μια τεράστια φωτιά από
φυσικό αέριο, το οποίο αναδύεται από τα έγκατα της γης, εδώ και 35
χρόνια συνεχόμενα! Ή
φωτιά ξεκίνησε όταν έγινε μια γεώτρηση σε εκείνο το σημείο που χτύπησε
σε κάποιο (προφανώς τεράστιο) θύλακα φυσικού αερίου και …κατέρρευσε.
Καθώς η περιοχή γέμισε (επικίνδυνο) φυσικό αέριο που απειλούσε την
κατοικημένη περιοχή αποφασίστηκε να γίνει …ανάφλεξη του αερίου,
δημιουργώντας αυτό το περίεργο αξιοθέατο, που είναι πλέον γνωστό σαν “η
πύλη της κόλασης”, ονομασία που μάλλον την αξίζει! Βρίσκεται κοντά στην
πόλη
Darvaz
του Ουζμπεκιστάν.
Μαυριτανία – το μάτι της Σαχάρα
Το μάτι της Σαχάρα βρίσκεται στην Μαυριτανία. Με διάμετρο περίπου 45
χιλιόμετρα (!!!) είναι ορατό από το διάστημα και μάλιστα “ανακαλύφθηκε”
από τους επιστήμονες όταν σε κάποια διαστημική αποστολή οι αστροναύτες
παρατήρησαν μια παράξενη κηλίδα στο μέσον της ερήμου και έβγαλαν
φωτογραφίες!
Το επιστημονικό του όνομα είναι
Richat Structure,
και στην αρχή υπέθεσαν ότι προήλθε από κάποιον μετεωρίτη, μέχρι που η
επιστημονική κοινότητα κατέληξε ότι πρόκειται για σπάνιο γεωλογικό
φαινόμενο.
Νέα Ζηλανδία – το σπήλαιο με τον “φυσικό” φωτισμό
Στο
Waitomo
της Νέας Ζηλανδίας (νότια του
Auckland,
στο Βόρειο νησί) υπάρχει μια σειρά από μοναδικά σπήλαια που δεν είναι
απλά όμορφα αλλά έχουν έναν ιδιαίτερο …φωτισμό. Όχι από λάμπες αλλά από
τα φωσφορίζοντα σκουλήκια του είδους
Arachnocampa luminosa,
που υπάρχουν μέσα σε αυτά τα σπήλαια κατά χιλιάδες.
Τα … φωτεινά αυτά ζωύφια υφαίνουν ιστούς από την οροφή, οι οποίοι
κρέμονται και προσελκύουν έντομα με το απαλό φως τους. Το θέαμα είναι
εκπληκτικό καθώς χιλιάδες “φωσφορίζουσες κλωστές”, θυμίζουν σκηνές από
το
Avatar.
Να θυμίσουμε ότι η ταινία γυρίστηκε στην Νέα Ζηλανδία.
Arizona
- Τα γλυπτά βράχια
Το φαράγγι της Αντιλόπης, στην γη των Ινδιάνων
Navajo
στο
Page
της
Arizona
μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα και όχι με βράχια. Είναι το φαράγγι με την
μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Αμερική μετά το
Grand Canyon
και δικαίως!
Οι απίστευτες πτυχώσεις των βράχων γίνονται ακόμα πιο απίστευτες το
μεσημέρι όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στα βράχια και τα
χρωματίζουν με όλες τις αποχρώσεις του ερυθρού φάσματος – τα λόγια είναι
λίγα για να περιγράψουν αυτό το υπερθέαμα της φύσης!
Η.Π.Α.
Racetrack Playa
– οι πέτρες που κινούνται !
Η ξερή λίμνη
Racetrack Playa
που βρίσκεται στην Κοιλάδα του … Θανάτου, στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων
Πολιτειών δεν είναι μόνον ένα παράξενο τοπίο αλλά αποτελεί και τον χώρο
που συμβαίνει ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα στην Γη – μεγάλες πέτρες
(κάποιες ζυγίζουν εκατοντάδες κιλά) έχουν την .συνήθεια να
…μετακινούνται αφήνοντας χαραγμένα τα ίχνη της πορείας τους! Το
φαινόμενο (sailing
stones)
που έχει τρελάνει αρκετό κόσμο, αποδίδεται από τους επιστήμονες σε πολύ
ισχυρούς ανέμους σε συνδυασμό με την σύσταση του εδάφους το οποίο
κάποιες φορές γίνεται (όταν βρέξει) λασπώδες με πολύ χαμηλό συντελεστή
τριβής (πολύ γλιστερό) διευκολύνοντας έτσι την μετακίνηση των βράχων από
τον δυνατό αέρα. Το
μόνο που δεν έχει εξηγηθεί πλήρως είναι γιατί κάποιες φορές κοντινοί
βράχοι κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, δίνοντας τροφή σε όσους
πιστεύουν σε μεταφυσικά φαινόμενα να καταρρίπτουν αυτήν την ορθολογική
εξήγηση !
Σέλας: Ένα θαύμα της φύσης!
Το πιο ωραίο φυσικό φαινόμενο που συμβαινει στα ανώτερα στρώματα της
ατμόσφαιρας παρατηρείται κυρίως σε πολικές περιοχές. Το κέντρο π.χ. της
ζώνης εμφάνισης του Βόρειου Σέλαος βρίσκεται κοντά στη βορειοδυτική ακτή
της Γροιλανδίας και άρα πιο κοντά στην Αμερικανική ήπειρο παρά στην
Ευρώπη γι αυτό και η ζώνη αυτή εκτείνεται μέχρι γεωγραφικό πλάτος 57
περίπου μοίρες προς τον Καναδά, ενώ στην Ευρώπη μέχρι τις 77 μοίρες.
Έτσι όσο νοτιότερα κινούμεθα από αυτή τη ζώνη τόσο και σπανιότερη
γίνεται η εμφάνιση.
Επικρατέστερο χρώμα του Σέλαος είναι γενικά το λευκό. Όταν όμως
παρατηρείται χρωματισμένο τότε το κόκκινο επικρατεί στο χαμηλότερο άκρο
των ακτίνων που πέφτουν κάθετα, το πράσινο (με μήκος κύματος 5677Α), στο
ανώτερο και μεταξύ αυτών το κίτρινο που γρήγορα εξαφανίζεται. Από τη
φασματοσκοπική ανάλυση του φωτός των Σελάων παρατηρήθηκαν εντός του
φάσματος αυτών 150 γραμμές από τις οποίες η φωτεινότερη και σταθερότερη
ανήκει στο στοιχείο κρυπτόν ως και στο Οξυγόνο και στο Άζωτο.
