ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η μυθολογική παράδοση λέει ότι η πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στην Κεφαλλονιά έγινε από τον Πτερέλαο που είχε πατέρα τον Τάφιο που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ιπποθόης. Οι πρώτοι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς ονομάστηκαν Τάφιοι ή Τηλεβόες. Σε μια εκστρατεία όμως για την κατάληψη του νησιού ο Πτερέλαος νικήθηκε από τον Αμφιτρύωνα, βασιλιά των Θηβών, ο οποίος προσέφερε το νησί ως ανταμοιβή στον Κέφαλο και στον Έλειο που τον βοήθησαν στην εκστρατεία.

Ο Μυθικός Κέφαλος που ήταν ο γενάρχης του γένους των Κεφαλιδών στην Αττική είναι ο άνθρωπος που υπήρξε ουσιαστικά ο πρώτος   Βασιλιάς της Κεφαλλονιάς και της έδωσε το όνομά του. Υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες πηγές στην Ελληνική μυθολογία για τον Κέφαλο. Από διάφορες πηγές μαθαίνουμε ότι ήταν γιος του Ερμή ή κατά άλλους του Αίολου ή του βασιλιά της Φωκίδας, Δηίωνα. Όταν σκότωσε κατά λάθος τη γυναίκα του κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού, εξορίστηκε από τον Άρειο Πάγο. Κατά άλλους ο Κέφαλος εξαγνίστηκε για το φόνο από τους Θηβαίους και έτσι βρέθηκε στη σημερινή Κεφαλλονιά ακολουθώντας τον Αμφιτρύωνα στην εκστρατεία του ενάντια στον Πτερέλαο. Εκεί ο Κέφαλος έδιωξε τους Τηλεβόες και εγκαταστάθηκε στο νησί. Απόκτησε πολλούς γιους. Τον Κράνιο, τον Παλέα, τον Πρόνησο και τον Σάμο που ίδρυσαν ο καθένας μια πόλη και τον Αρκείσιο που ήταν ο πατέρας του Λαέρτη και παππούς του ομηρικού Οδυσσέα. Είναι γνωστός επίσης ο μύθος της αρπαγής του Κέφαλου από την Ηώ που τον καταδίωξε μέχρι τη Συρία για να ενωθεί μαζί του.

Παρ’ όλες τις αμφιβολίες που υπάρχουν για το ποιο μέρος του Ιόνιου είναι η ομηρική Ιθάκη, το σίγουρο είναι ότι η σημερινή Κεφαλλονιά και η Ιθάκη ανήκαν στο βασίλειο του Πολυμήχανου κοσμοξακουσμένου Οδυσσέα.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ
Τα λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν στο χωριό Χαλιωτάτα -θέση Σπήλιος- και στη χερσόνησο του Φουρνιά στο Φισκάρδο οδηγούν στη βεβαιότητα της πρώιμης κατοίκησης της Κεφαλλονιάς. Η συλλογή του καθηγητή Γ. Καββαδία, την οποία δώρισε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου, τοποθετεί μέχρι σήμερα τον πρώτο Κεφαλλονίτη παλαιότερα από το 50.000 π.Χ. Πληθώρα στοιχείων, προσώπων και μύθων συνδέει την Κεφαλλονιά με τα προϊστορικά χρόνια.

ΠΡΩΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚA ΧΡOΝΙΑ

«Τετράπολις»: είναι η ονομασία που ο ιστορικός Θουκυδίδης δίνει  στο νησί. Τέσσερεις Πόλεις-Κράτη αποτελούσαν την Κεφαλλονιά κι έτσι έχουμε την Κράνη, την Πάλλη, τη Σάμη και τους Πρόννους, ανεξάρτητες και αυτόνομες Πόλεις που η έκτασή τους είχε  καθορισθεί φυσικά από το σχηματισμό του εδάφους. Ετυμολογικά και σύμφωνα με τη Μυθολογία, η ονομασία των Πόλεων-Κρατών αυτών προέρχεται από τα ονόματα των  τεσσάρων υιών του Κεφάλου. Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα - νομίσματα και επιγραφές-, το πολίτευμα τους ήταν δημοκρατικό.

Πολλοί τάφοι -ευγενών και μη-  σε πολλά μέρη του νησιού -Κοκολάτα, Μαζαρακάτα, Ραζάτα, Τζαννάτα, Κοντογενάδα- το καθιστούν αναμφίβολα σπουδαίο Μυκηναϊκό κέντρο. Στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Αργοστολίου μπορεί να θαυμάσει κανείς προμυκηναϊκά, μυκηναϊκά και υστερομυκηναϊκά ευρήματα προερχόμενα από τους τάφους αυτούς. Οι θεοί οι οποίοι λατρεύτηκαν στην Κεφαλλονιά, κατάλοιπα ναών προς χάρη των οποίων υπάρχουν σε πολλές τοποθεσίες -Κράνη, Αίνος, Πρόννοι, Μηνιές-, αποδεικνύουν τη συνεχή και αδιατάρακτη πολιτιστική ένωση του νησιού με τον Ελληνικό κορμό.

Αυτό που δεν κατάφεραν οι Μακεδόνες με τον Φίλιππο Ε’,  να γίνουν δηλαδή κύριοι της Κεφαλλονιάς, το πέτυχαν οι Ρωμαίοι όταν το 188 π.Χ. την κατάκτησαν ολοκληρωτικά.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

Κατά τα πρώτα χρόνια της βυζαντινής περιόδου η Κεφαλλονιά ανήκε στην επαρχία Αχαΐας και αργότερα (δεύτερο μισό ή αρχές του 9ου αιώνα έως και 11ο αιώνα) μαρτυρείται η ύπαρξη Θέματος Κεφαλληνίας, που σκοπό είχε -λόγω της στρατηγικής της θέσης- να συμβάλει στην άμυνα της αχανούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Κατά διαστήματα δε, το νησί δέχθηκε πολλές και συχνές επιδρομές. Πρόσκαιρη κατοχή είχε ο Robert Guiscard, ο Roger II ο Σικελός, η κατάκτηση του οποίου σημαίνει την οριστική απόσχιση της Κεφαλλονιάς από το Βυζάντιο.

 
ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ
Ο ισχυρότατος πειρατής του τέλους του 12ου αιώνα Μαργαριτώνης «ανοίγει» ουσιαστικά  τη μεταβυζαντινή περίοδο της φραγκοκρατίας. Το 1195 την ηγεμονία ανέλαβε ο οίκος των φεουδαρχών Orsini για να παραδώσει το 1357 την Κομητεία της Κεφαλλονιάς στους Tocchi. Η χρονικά μικρή και σκληρή τουρκική κατοχή-συνολικά 17 χρόνια-  έληξε με την κατάκτηση του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου- πρωτεύουσας τότε της Κεφαλλονιάς- από τους Ενετούς (και Ισπανούς) το 1500.

ΕΝΕΤΟΙ, ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ

Η Ενετοκρατία κράτησε σχεδόν 300 χρόνια  και το 1797 άρχισε η Γαλλική κατοχή η οποία εγκαινίασε νέα περίοδο συνεχών πολιτικών εναλλαγών. Λίγο μετά, οι συμμαχικοί στόλοι Ρωσίας-Τουρκίας υποδαυλίζουν την επανάσταση κατά των Γάλλων και έτσι σχηματίζεται η Επτάνησος Πολιτεία - 1800-1807- με την επίσημη ονομασία « Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νησιών». Η σύντομη Γαλλική κατοχή που ακολούθησε (1807-1809) διακόπηκε από τους Άγγλους οι οποίοι παρέμειναν μέχρι το 1864. Μετά από το διάστημα αυτό των πολλών αιματοβαμμένων εξεγέρσεων και της γέννησης των σημαντικών πρωτοσοσιαλιστικών μορφών της ιστορίας μας, την 21η  Μαΐου του 1864 η Κεφαλλονιά και η Ιθάκη αποκτούν την ελευθερία τους: παραδίνονται από τους ξένους κατακτητές τους  σε Ελληνική αντιπροσωπεία και από τότε ακολούθησαν την ιστορική μοίρα της Ελλάδας.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Το 1940 μέχρι το 1943 οι Ιταλοί βρέθηκαν να έχουν κατακτήσει το νησί. Το Σεπτέμβριο του 1943 στην Κεφαλλονιά διαδραματίστηκε ένα από τα συγκλονιστικότερα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: η σφαγή χιλιάδων Ιταλών στρατιωτικών (Μεραρχία Acqui) από τους Γερμανούς κατά την Ιταλογερμανική σύρραξη. Την ίδια περίοδο βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα το Αργοστόλι και οι γύρω οικισμοί, με δεκάδες θύματα από τον άμαχο πληθυσμό και εκτεταμένες καταστροφές κτιρίων.

Το μικρό διάστημα της Γερμανικής κατοχής ήταν ιδιαίτερα επώδυνο για τους κατοίκους του νησιού, όπου δεκάδες αγωνιστές εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ακολούθησε ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος.

Οι σεισμοί του 1953 άλλαξαν δραματικά την πορεία της ιστορίας για το νησί. Το Αργοστόλι και ο μεγαλύτερος αριθμός των οικισμών της Κεφαλλονιάς καταστράφηκε ολοκληρωτικά μετρώντας εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες.

Η μετανάστευση και η φυγή προς τη ναυτιλία ως διέξοδος στην ανεργία τα χρόνια που ακολούθησαν το σεισμό του 1953 έφεραν, όχι μόνο την πληθυσμιακή κατάρρευση της Κεφαλλονιάς, αλλά και τον οικονομικό μαρασμό, την πολιτιστική και κοινωνική απραγία.

Η δεκαετία του ’80 αποτελεί την περίοδο της αναστροφής.
Στην απογραφή του 1981 ο Νομός Κεφαλλονιάς έχει τη θλιβερή πρωτιά σε πληθυσμιακή μείωση σε όλη την Ελλάδα. Είκοσι χρόνια μετά, στην απογραφή του 2001 ο Νομός Κεφαλλονιάς βρίσκεται στις πρώτες θέσεις σε αύξηση πληθυσμού στην Ελλάδα. Σήμερα συνεχίζει σταθερά την αναπτυξιακή του πορεία και αποτελεί μια από τις πιο δυναμικές τουριστικές περιοχές (και όχι μόνο) της χώρας.

Πηγές:

http://www.kefaloniainfo.com

http://www.argostoli.gr