Σίδνεϊ, 2000. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες εμφανίζονται για πρώτη φορά τα ολόσωμα μαγιό για τους άνδρες, αλλά και τα μαγιό που καλύπτουν τα πόδια των γυναικών. Μια νέα εποχή ξεκινά για την παγκόσμια κολύμβηση και η μετάβαση από το κλασικό ολόσωμο των γυναικών και το σλιπάκι των ανδρών στα ολόσωμα μαγιό σηματοδοτεί μια έκρηξη στις επιδόσεις.
Η τεχνολογία θα παίζει στο εξής σημαντικό ρόλο στην κολύμβηση και ο κάθε αθλητής θα επιλέγει προσεκτικά το μαγιό του.

Οι εταιρείες θα επενδύσουν στην έρευνα και θα παρουσιάζουν κάθε χρόνο μαγιό με όλο και καλύτερη υφή, με τα οποία οι κολυμβητές θα γλιστρούν πολύ πιο εύκολα στο νερό, μειώνοντας την τριβή και -άρα- επιτρέποντάς τους να κολυμπήσουν πιο γρήγορα.

Φεβρουάριος 2008. Λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου κάνουν την εμφάνισή τους τα μαγιό που είναι κατασκευασμένα από πολυουρεθάνη. Και κάπου εκεί αρχίζει το αλαλούμ. Η Διεθνής Ομοσπονδία Υγρού Στίβου (FINA) επιδεικνύει ολιγωρία και δεν αντιμετωπίζει δραστικά το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει προκύψει στην παγκόσμια κολύμβηση τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών οδηγεί στην κατασκευή μαγιό, τα οποία από πολλούς χαρακτηρίστηκαν «πλαστικά». Το νέο υλικό βοηθά τους κολυμβητές και τις κολυμβήτριες να κρατούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τη σωστή στάση του σώματος μέσα στο νερό, μειώνει στο ελάχιστο την τριβή και υπολογίζεται ότι «χαρίζει» όχι μόνο εκατοστά, αλλά πολύτιμα δευτερόλεπτα στις επιδόσεις. Κάπως έτσι, τους 23 μήνες που χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα μαγιό καταρρίφθηκαν περισσότερα από 250 παγκόσμια ρεκόρ στην 25άρα και την 50άρα πισίνα. Τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, την πρώτη μεγάλη διοργάνωση με τα μαγιό πολυουρεθάνης, όσο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ρώμης τον Αύγουστο του 2009 οι επιδόσεις έμοιαζαν να έρχονται από άλλον... πλανήτη. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι άλλωστε που έκαναν λόγο για τεχνολογικό ντόπινγκ και άρχισαν τις φωνές διαμαρτυρίας για τα πολυσυζητημένα μαγιό. Την 1η Ιανουαρίου 2010 η FINA θέτει σε ισχύ την απόφαση για απαγόρευση των ολόσωμων μαγιό, μετά τις έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν την τελευταία διετία. Η ζημιά που έχει γίνει όμως είναι ήδη ανυπολόγιστη...

Παγκόσμια ρεκόρ που κάποτε έμοιαζαν απλησίαστα και κρατούσαν περισσότερο από μία δεκαετία καταρρίφθηκαν μόλις εμφανίστηκαν τα μαγιό πολυουρεθάνης. Οι επιδόσεις έπεσαν κατά πολύ. Το φοβερό παγκόσμιο ρεκόρ που είχε κάνει η Κριστίνα Εγκερσέγκι στις 25 Αυγούστου 1991 στην Αθήνα, με 2.06.62 στα 200 μ. ύπτιο, καταρρίφθηκε το 2008 από την Κίρστι Κόβεντρι και πλέον έχει υποχωρήσει στην έκτη θέση των καλύτερων επιδόσεων όλων των εποχών, αφού η κολυμβήτρια από τη Ζιμπάμπουε το κατέβασε στο 2.04.81. Το παγκόσμιο ρεκόρ του Ολλανδού Πίτερ φαν ντεν Χούγκενμπαντ στα 100 μ. ελεύθερο (47.84) από το 2000 θεωρείται πλέον ένας... ξεπερασμένος χρόνος. Ο Βραζιλιάνος Σέζαρ Σιέλο Φίλιο έχει κάνει 46.91, ενώ είχαν προηγηθεί ακόμη πέντε καταρρίψεις του συγκεκριμένου ρεκόρ σε διάστημα περίπου ενός έτους.

Και τώρα τι;

Οι νέοι κανονισμοί για τα μαγιό φέρνουν την κολύμβηση δέκα χρόνια πίσω, στην εποχή πριν από τα ολόσωμα. Πλέον οι άνδρες θα έχουν δικαίωμα να κολυμπούν με μαγιό μέχρι το γόνατο και οι γυναίκες με μαγιό που θα αφήνει ακάλυπτη την πλάτη και δεν θα μπορεί να είναι μακρύτερο από το γόνατο. Την ίδια ώρα ωστόσο, κι ενώ τα παγκόσμια, ηπειρωτικά και εθνικά ρεκόρ έχουν... απογειωθεί, η FINA και οι αρμόδιες ομοσπονδίες δεν φαίνεται να σκέφτονται το κόστος των αγώνων, στους οποίους τα ρεκόρ θα είναι πλέον είδος προς ... εξαφάνιση. Διότι θεωρείται βέβαιο ότι πλέον για να καταρριφθεί με συμβατικό μαγιό ένα ρεκόρ που έχει επιτευχθεί με ολόσωμο μαγιό πολυουρεθάνης, πρέπει ο αθλητής να κάνει κάτι παραπάνω από την υπέρβαση... Πολλοί είναι εκείνοι που ζήτησαν να γίνει μια λίστα με παγκόσμια ρεκόρ πριν και μετά την πολυουρεθάνη, ωστόσο αυτό το ενδεχόμενο δεν φαίνεται να προχωρά. Το σίγουρο είναι ότι πολλά ίσως επανεξεταστούν όταν τα ρεκόρ σταματήσουν να καταρρίπτονται…