"ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ"

Σκουριασμένο είτε χρυσό

Όπως κι αν είναι το μαχαίρι

Σε σκοτώνει στο λεπτό

Χωρίς φωνή, χωρίς καρτέρι

Απ’ τα βάθη των αιώνων

Καιρός πολέμων δολοφόνων

Εγενήθη ένα μαχαίρι

Που ‘κοβε ευθύς το χέρι

Ξωτικά το επισκευάσαν

Σε 3 χρόνια αυτά το φτιάξαν

Μα απ’ τη δύναμη τρομάξαν

Τους αδελφούς τους όλους σφάξαν

Σαν πολλά χρόνια περάσαν

Και τα ξωτικά σωπάσαν

Γενιές ανθρώπων τώρα φτάσαν

Και το μαχαίρι το ξεθάψαν.

Και οι Έλληνες το βρήκαν

Σε πολέμους ξεχυθήκαν

Εμφύλιοι τώρα γεννηθήκαν

Οι Αθηναίοι ηττηθήκαν

Μια κατάρα απ’ τα σκότη

Το μαχαίρι τούτο εσώθη

Πέρασε σε χέρια πολεμοχαρή

Όχου, τί καταστροφή!

Σαν το πήραν οι κουρσάροι

Μια βραδιά χωρίς φεγγάρι

Το μαχαίρι στο ζωνάρι

Τους έφαγε όλους ένα ψάρι

Μόνο τούτο το χρυσό

Επιβίωσε θαρρώ

Και το βρήκαν οι ψαράδες

Και τους άναψαν δυο δάδες

Το μαχαίρι αναζητούσε

Μίσος, φθόνο προκαλούσε

Μα οι άνθρωποι οι κακοί

Αψήφησαν τη συμβουλή

Η ιστορία είναι απλή

Άρχισε με μια ιαχή

Θα τελειώσει με κραυγή

Στην καρδιά σαν το μαχαίρι μπει!