Το Σχολείο μας, το 3^ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, ιδρύθηκε με το Π.Δ. 581/82 (δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 106^Α της 31^ης Αυγούστου 1982), όταν πια ο αριθμός μαθητών στα δύο Γυμνάσια που λειτουργούσαν ως τότε στην Αργυρούπολη ήταν αρκετά μεγάλος και ο ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός του Δήμου μας (αλλά και των άλλων γειτονικών Δήμων) επέβαλε τη δημιουργία και τρίτου Γυμνασίου, για να αποσυμφορήσει το 1^ο και το 2^ο Γυμνάσιο. Έτσι ξεκίνησε τη διαδρομή του το 3^ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, το Σεπτέμβριο του 1982.

Πρώτος Γυμνασιάρχης, όπως λεγόταν τότε ο Διευθυντής του Σχολείου, ήταν ο Φιλόλογος κ. Βασίλειος Λιασίδης. Στη δύναμη του Σχολείου ανήκαν επίσης οι Καθηγητές κκ Κων/νος Καλαφάτης, Αναστασία Λουκάτου, Γεωργία Τσατσούλη και Αικατερίνη Χορμόβα. (βλ. Πρακτικό) Το Σχολείο μας, που ακόμα δεν είχε δικό του διδακτήριο, θα στεγαζόταν σε νοικιασμένα οικήματα στην οδό Φλέμινγκ, εκεί όπου στεγαζόταν ως τότε το Λύκειο Αργυρούπολης. Όμως, μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταφορά και εγκατάσταση του Λυκείου Αργυρούπολης στο κτηριακό συγκρότημα της οδού Πολεμιστών, το Γυμνάσιό μας στεγάστηκε τις πρώτες μέρες στο κτήριο του 1^ου Γυμνασίου, όπου και έγινε ο αγιασμός και η έναρξη των μαθημάτων.

Οι ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό καλύφθηκαν με μετακίνηση Καθηγητών από τα δύο άλλα Γυμνάσια και συμπληρώθηκαν με την πρόσληψη κάποιων Αναπληρωτών Καθηγητών. Όσο για το μαθητικό δυναμικό του, έγινε χωροταξική κατανομή όχι μόνο των μαθητών της Α΄ Γυμνασίου, αλλά και της Β΄ και Γ΄ τάξης των δύο άλλων Γυμνασίων, που υποχρεωτικά πλέον συνέχισαν τη φοίτησή τους στο 3^ο Γυμνάσιο.

Για δύο περίπου χρόνια (1982-1983 και 1983-1984) οι συνθήκες λειτουργίας ήταν εξαιρετικά δυσμενείς: το Σχολείο λειτουργούσε στο κτήριο της οδού Φλέμινγκ και σε τέσσερα μαγαζιά, ακριβώς απέναντι από το «κεντρικό». Η υποτυπώδης αυλή που υπήρχε κάλυπτε τις ανάγκες μόνο της πρωινής συγκέντρωσης και το διάλειμμα γινόταν στο δρόμο, στα πεζοδρόμια και στα άχτιστα ακόμα οικόπεδα της οδού Φλέμινγκ. Να προσθέσουμε επίσης ότι ηλεκτρικό ρεύμα διέθετε μόνο το ισόγειο του «κεντρικού» κτηρίου(!), φυσικά δεν υπήρχε θέρμανση, ενώ οι Καθηγητές του δάνεισαν το Σχολικό Ταμείο – που ακόμα δεν είχε χρηματοδοτηθεί – για να αγοραστούν τα απολύτως απαραίτητα, υπηρεσιακά έντυπα, κιμωλίες και γραφική ύλη!

Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, τα χρόνια αυτά δεν ήταν «πέτρινα»: υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός και διάθεση για δημιουργία και ένα πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ όλων των μελών της σχολικής κοινότητας: μαθητών – διδακτικού προσωπικού – κηδεμόνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι γρήγορα βρήκαμε όλοι τους «ρυθμούς» μας και έγιναν πολλές δραστηριότητες: από σχολική εφημερίδα και μαθητικούς διαγωνισμούς μέχρι χορευτικό συγκρότημα, που λειτουργούσε με πρωτοβουλία του ο Σύλλογος Γονέων.

Καθοριστική ήταν η συμβολή του νεοσύστατου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, με πρώτη πρόεδρο την κ. Αθηνά Ταγκούλη. Τα δραστήρια μέλη του, όχι μόνο στάθηκαν στο πλευρό μαθητών και διδακτικού προσωπικού, αλλά και με τις δικές τους ενέργειες επιτάχυναν τη διαδικασία ολοκλήρωσης του κτηρίου στην οδό Πολεμιστών, όπου θα στεγαζόταν προσωρινά το 3^ο Γυμνάσιο. Και πράγματι, το Μάιο του 1984, το Σχολείο μας μεταφέρθηκε στο χώρο, όπου στεγάζεται και σήμερα!