|
|
||||
|
|
|
|||
|
Ο χορός του Tango, συνυφασμένος με το πάθος και τον ερωτισμό, έκανε την εμφάνισή του στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη περί τα τέλη του 19ου αιώνα σαν ένα μείγμα ευρωπαϊκής, λατινοαμερικάνικης και αφρικάνικης μουσικής. Στις αρχές του 20ου αιώνα, χορευτές και ορχήστρες από το Μπουένος 'Αιρες ταξίδεψαν στην Ευρώπη και διέδοσαν το Tango. Οι Ευρωπαΐοι στη συνέχεια το "εξευγένισαν" περιορίζοντας τη σωματική επαφή και δημιουργώντας συγκεκριμένο βηματολόγιο. Σήμερα οι τεχνοτροπίες που σχετίζονται με το Tango είναι πολλές και ποικίλουν, όμως οι δύο βασικές κατηγορίες είναι το Argentine και το Ballroom Tango. Αξίζει να σημειωθεί πως η κάθε μία αντιπροσωπεύεται με αρκετά διαφορετικό στυλ μουσικής. Το Argentine Tango διατηρεί την αρχική μορφή του Tango και διακρίνεται για την ελευθερία των κινήσεων και τη δραματική ομορφιά του, ενώ το Ballroom Tango χαρακτηρίζεται από πιο απλές, αλλά αυστηρές και έντονες κινήσεις, που το έχουν καθιερώσει ως βασικό χορό σε διεθνείς διαγωνισμούς Ballroom/Smooth χορού. Tις τελευταίες δεκαετίες το Ballroom Tango έχει διαχωριστεί σε Αμερικάνικο και Διεθνές στυλ. Η Διεθνής ή Αγγλική τεχνοτροπία πρωτοεμφανίστηκε το 1922 και στη συνέχεια εξελίχθηκε σαν μία υψηλού επιπέδου διαγωνιστική μορφή του Tango. Αντίθετα, η Αμερικάνικη τεχνοτροπία, μεταγενέστερη της Αγγλικής, θεωρεί το Tango έναν κοινωνικό χορό και έχει δώσει περισσότερη έμφαση στην δεξιοτεχνία και τη σωστή διεύθυνση.
|
|
|||
