Ο
Brian Michael Bendis
γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου του 1967 στο Cleveland του
Ohio. Έχει αμερικανική υπηκοότητα και εργάζεται ως
σεναριογράφος σειρών κόμιξ, αλλά έχει δουλέψει και ως σκιτσογράφος περιστασιακά.
Είναι ένας από τους καλύτερους και πιο επιτυχημένους σεναριογράφους που
εργάζονται σε σειρές κόμιξ ευρείας και παγκόσμιας κυκλοφορίας. Τα κόμιξ που έχει
συγγράψει βρίσκονται στην κορυφή των πωλήσεων σχεδόν μία δεκαετία τώρα. Η
ειδικότητά του και το χαρακτηριστικό των σεναρίων του είναι ότι έχουν αστυνομική
υπόθεση.
Η δουλειά του ως σεναριογράφος έχει αναγνωριστεί πολλές φορές αφού έχει κερδίσει πολλά Βραβεία Eisner (Eisner Awards), συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου Ταλέντου Ευρύτερης Αναγνώρισης (Talent Deserving of Wider Recognition) το 1999, του Βραβείου Καλύτερης Νέας Σειράς (Best New Series) το 2001 για τη σειρά κόμιξ Powers μαζί με το Michael Avon Oeming, του Βραβείου Καλύτερου Σεναριογράφου (Best Writer)το 2002 και το 2003 και του Βραβείου Καλύτερης Συνεχιζόμενης Σειράς το 2003 για τη σειρά κόμιξ Daredevil μαζί με τον Alex Maleev. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τα Βραβεία Eisner αποτελούν την κορυφαία διάκριση στο χώρο των κόμιξ. Επίσης, έχει λάβει το Βραβείο Αριστίας στη Δημοσιογραφία από τον εκδοτικό οίκο Cleveland Press το 2000 και έχει αναδειχθεί Καλύτερος Σεναριογράφος της Χρονιάς από τα περιοδικά Wizard Magazine (2000-2003) και Comics Buyer’s Guide (2001-2003). Τέλος, το ηλεκτρονικό παιχνίδι Ultimate Spider-Man της εταιρείας Activision, για το οποίο ο Brian Michael Bendis είχε γράψει το σενάριο, κέρδισε το Βραβείο E3 (βραβείο στο οποίο ψηφίζει το κοινό).
Οι πρώτες του δουλειές στο χώρο των κόμιξ περιλαμβάνουν τους τίτλους Goldfish, Fire, Jinx, Torso και Total Sell Out. Οι τίτλοι αυτοί λαμβάνουν χώρα σε ένα κοινό κόσμο και κάποιοι χαρακτήρες εμφανίζονται σε περισσότερους από έναν τίτλους.
Αργότερα εργάστηκε για την Image Comics όπου έγραψε το σενάριο των πρώτων 20 τευχών για τη σειρά Sam and Twitch. Ο τίτλος αυτός ασχολιόταν με δύο ντέντεκτιβ από τον κόσμο του Spawn που δημιούργησε ο Todd McFarlane. Επίσης έγραψε τα πρώτα 10 τεύχη της σειράς Hellspawn, πάλι από τον κόσμο του Spawn.
Οι επόμενες δουλειές του αφορούσαν την εταιρεία Marvel Comics. Εργάστηκε πάνω στον τίτλο Daredevil στον οποίο έγραψε τα σενάρια πολλών τευχών. Το 2008 εκδόθηκαν τα άπαντα του Brian Michael Bendis που αφορούσαν την εν λόγω σειρά κόμιξ. Επίσης έγραψε σενάρια και για τις σειρές Alias και The Pulse.
Μαζί με τους Bill Jemas και Mark Millar, ο Brian Michael Bendis αποτελεί έναν από τους πρωταρχικούς θεμελιωτές του Ultimate Marvel Universe, αφού εκείνος ξεκίνησε την πρώτη σειρά κόμιξ του εν λόγω σύμπαντος, τη σειρά Ultimate Spider-Man το 2001, στην οποία παραμένει σεναριογράφος μέχρι σήμερα. Η σειρά έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Ακόμη, έχει γράψει σενάρια για τις σειρές Ultimate Fantastic Four και Ultimate X-Men, ενώ όλα τα τεύχη των σειρών Ultimate Marvel Team-Up, Ultimate Origin και Ultimate Six φέρουν το όνομά του.
Είναι σημαντικό να προστεθεί ότι σε αυτόν οφείλεται και η επανέναρξη της σειράς Avengers υπό τον τίτλο New Avengers το 2004. Το 2007 ξεκίνησε άλλον ένα τίτλο Avengers υπό τον τίτλο Mighty Avengers Χαρακτηριστικό είναι ότι έχει γράψει τα σενάρια για τα κορυφαία γεγονότα του Marvel Universe των τελευταίων χρόνων, όπως είναι τα House Of M, Secret War και Secret Invasion. Κατά τη διάρκεια του 2009, θα αφήσει τον τίτλο Mighty Avengers για να ασχοληθεί με τη συγγραφή των σεναρίων του νέου τίτλου Dark Avengers.
Πέρα από τα πρώτα ασπρόμαυρα αστυνομικά κόμιξ, ο πιο γνωστός προσωπικός τίτλος του Brian Michael Bendis, του οποίου κατέχει και τα πνευματικά δικαιώματα, είναι η υπερηρωική αστυνομική νουάρ σειρά κόμιξ Powers, συνδημιουργός της οποίας είναι ο Michael Avon Oeming που την έχει σκιτσάρει κιόλας. Η εν λόγω σειρά ήταν υποψήφια και κέρδισε τα σημαντικότερα βραβεία της βιομηχανίας κόμιξ, συμπεριλαμβανομένων των Βραβείων Harvey, Eisner και Eagle (Harvey, Eisner and Eagle Awards). Το όνομα της σειράς αναφέρεται και στο τραγούδι Powers του τραγουδιστή Brodie Foster Hubbard.
Στη λίστα των σεναρίων κόμιξ πρέπει να προστεθούν και άλλου είδους σενάρια, όπως το σενάριο για το ηλεκτρονικό παιχνίδι Ultimate Spider-Man της Activision, το σενάριο για τη μεταφορά του κόμικ A.K.A. Goldfish σε ταινία για λογαριασμό της Miramax, το σενάριο για τη μεταφορά του κόμικ Jinx για λογαριασμό της Universal Pictures, καθώς και το πιλοτικό σενάριο για την τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων Spider-Man του 2003.
Ο
Joseph Loeb III ή αλλιώς
Jeph Loeb, όπως είναι γνωστός γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1958
στο Stamford του Connecticut.
Είναι ένας Αμερικανός σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών και τηλεοπτικών
σειρών, ο οποίος έχει προταθεί για τα βραβεία Emmy
και WGA (Writers
Guild of America), ενώ έχει κερδίσει πολλά βραβεία ως
σεναριογράφος κόμιξ.
Όπως αναφέρει ο ίδιος διάβασε το πρώτο του κόμικ το καλοκαίρι του 1970. το χειμώνα του ίδιου έτους ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τα κόμιξ που έπεισε τον πατέρα του να του αγοράσει τη συλλογή κόμιξ του Tom Chicarella, η οποία περιλάμβανε όλα τα τεύχη που είχαν εκδοθεί από τη Marvel Comics από το 1961 μέχρι και τα τέλη του 1970.
Αργότερα, ο πατριός του ήταν αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου του Brandeis στο Waltham της Μασσαχουσέτης. Εκεί ο Jeph Loeb συνάντησε τον Elliot Maggin, έναν από τους μέντορες του, ο οποίος του άσκησε μεγάλη επιρροή στον τρόπο συγγραφής των σεναρίων του για κόμιξ. Παρόλα αυτά ο Jeph Loeb φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Columbia. Αποφοίτησε με Πτυχίο Καλών Τεχνών και με Μεταπτυχιακό στον Κινηματογράφο. Μεταξύ των καθηγητών του ήταν και οι Paul Schrader και Milos Forman.
Το ενεργητικό του περιλαμβάνει τη συγγραφή σεναρίων για κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και κόμιξ. Έχει γράψει τα σενάρια για τις ταινίες Teen Wolf, Commando, Burglar και Teen Wolf Too. Σε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα στους σεναριογράφους, όπως στις σειρές Smallville, Lost και Heroes. Η τηλεοπτική σειρά Heroes έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία, αφού έχει προταθεί για το Βραβείο Emmy Καλύτερης Δραματικής Σειράς (Emmy Award for Outstanding Drama Series) το 2007 και το Βραβείο Καλύτερης Νέας Σειράς του Συλλόγου Σεναριογράφων Αμερικής (Writers Guild of America Award for Best New Series). Επίσης, έχει κερδίσει το Βραβείο Κοινού για την Αγαπημένη Νέα Τηλεοπτική Σειρά (People’s Choice Award for Favorite New TV Drama), καθώς και το Βραβείο Saturn Καλύτερης Τηλεοπτικής Σειράς (Saturn Award for Best Network Television Series). Τέλος, έχει προταθεί και για το Βραβείο Golden Globe Καλύτερης Δραματικής Τηλεοπτικής Σειράς (Golden Globe Award for Best Dramatic Television Series).
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο Jeph Loeb έλαβε και το Βραβείο Ιουλίου Βερν Καλλιτεχνικής Επιτυχίας (Jules Verne Award for Artistic Achievement) στο Φεστιβάλ Ιουλίου Βερν στο Παρίσι στις 22 Απριλίου του 2007 για τη δουλειά του στη σειρά Heroes. Είχε κερδίσει και το Βραβείο Ιουλίου Βερν Καλύτερου Σεναρίου (Jules Verne Award for Best Writing) για τη δουλειά του στη σειρά Smallville το 2005, αλλά δεν το είχε παραλάβει, διότι είχε ακυρώσει το ταξίδι του λόγω της κακής υγείας του γιου του. Έτσι το παρέλαβε το 2007.
Όσον αφορά τα σενάρια κόμιξ, ο Jeph Loeb είναι γνωστός για τη εκτεταμένη χρήση πλαισίων αφήγησης που έχουν την αξία μονόλογων. Αυτή η πρακτική του έχει σαν στόχο την αποκάλυψη των εσωτερικών και βαθύτερων σκέψεων των χαρακτήρων, παρόλο που οι διάλογοι που γράφει για τους χαρακτήρες είναι sparse. Μεταξύ των χαρακτήρων κόμιξ με τους οποίους έχει ασχοληθεί συγκαταλέγονται οι Superman, Batman, Supergirl, Spider-Man, Captain America, Iron Man, Daredevil, Hulk, Cable, Τhe Avengers και Buffy the Vampire Slayer.
Η πρώτη του δουλειά στα κόμιξ αφορούσε τη σειρά Challengers of the Unknown (Vol. 2), (τεύχη 1 – 8, Μάρτιος – Οκτώβριος 1991), η οποία αποτέλεσε και την πρώτη του – μεταξύ πολλών – συνεργασία με τον σκιτσογράφο Tim Sale. Καρποί των μετέπειτα συνεργασιών τους αποτελούν τα κόμιξ Batman: The Long Halloween, Batman: Dark Victory και Superman For All Seasons. Άλλη γνωστή δουλειά του Jeph Loeb στο χώρο των κόμιξ είναι η σειρά Batman: Legends of the Dark Knight Halloween Specials. Στα τέλη του 2002 συνεργάστηκε με τον καταξιωμένο σκιτσογράφο Jim Lee. Αποτέλεσμα της επιτυχούς συνεργασίας τους ήταν η σειρά Batman: Hush, η οποία διήρκησε για ένα χρόνο. Η σειρά αυτή της DC Comics σημείωσε τις υψηλότερες πωλήσεις στην περίοδο μιας δεκαετίας και βρισκόταν στην πρώτη θέση των πωλήσεων κατά τη διάρκεια των έντεκα από τους δώδεκα μήνες κατά τους οποίους εκδιδόταν. Το επόμενο έτος ο Jeph Loeb ξεκίνησε τη νέα σειρά Superman/Batman, η οποία ακολούθησε την επιτυχία της σειράς Batman: Hush. Στα πλαίσια της νέας σειράς συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκιτσογράφους, όπως τους Ed McGuinness, Michael Turner, Pat Lee, Carlos Pacheco και Ian Churchill. Το 2005 σε συνεργασία με το σκιτσογράφο Ian Churchill ξεκίνησε τη σειρά Supergirl, η οποία ξεπήδησε από τη σειρά Superman/Batman.
Ο γιος του Jeph Loeb, Sam Loeb, πέθανε στις 17 Ιουνίου του 2005 σε ηλικία 17 ετών, μετά από τριετή μάχη με τον καρκίνο των οστών. Στην ηλικία των 15 ετών ο Sam Loeb έγραψε το σενάριο του πέμπτου τεύχους της σειράς Tales of the Vampires σε σκίτσο του συνεργάτη του πατέρα του, Tim Sale. Το 2006 το τελευταίο σενάριο του Sam Loeb εκδόθηκε στο τεύχος 26 της σειράς Superman/Batman. Το σενάριο είχε σχεδόν ολοκληρωθεί λίγο πριν το θάνατό του. Έτσι λοιπόν το ολοκλήρωσε ο πατέρας του με τη βοήθεια 25 σεναριογράφων και σκιτσογράφων, οι οποίοι ήταν όλοι τους φίλοι του Sam Loeb. Αυτοί ήταν οι Art Adams, Joe Casey, John Cassaday, Joyce Chin, Ian Churchill, Allan Heinberg, Geoff Johns, Joe Kelly, Mike Kunkel, Jim Lee, Pat Lee, Rob Liefeld, Paul Levitz, Joe Madureira, Jeff Matsuda, Ed McGuinness, Brad Meltzer, Carlos Pacheco, Duncan Rouleau, Tim Sale, Richard Starkings, Michael Turner, Brian K. Vaughan, Mark Verheiden και Joss Whedon. Στο τεύχος αυτό περιλαμβανόταν και μία επιπλέον ιστορία αφιερωμένη στο Sam Loeb, η οποία έφερε τον τίτλο “Η Ιστορία του Σαμ” (“Sam’s Story”).
Επίσης, το 2006 ο Jeph Loeb επέλεξε την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Stamford του Connecticut, ως τον τόπο που καταστράφηκε από υπερανθρώπους στο πρώτο τεύχος της σειράς Civil War, η οποία αφορούσε ένα μεγάλο γεγονός στο σύμπαν της Marvel Comics. Το 2007 έγραψε το σενάριο της μίνι σειράς Fallen Son: The Death of Captain America, η οποία αξιοποιούσε τα πέντε στάδια της θλίψης για να αποκαλύψει τις αντιδράσεις διαφόρων χαρακτήρων του Marvel Universe για τη δολοφονία του υπερήρωα Captain America. Το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο της σειράς, το οποίο εκδόθηκε στις 4 Ιουλίου του 2007, ονομαζόταν “Η Κηδεία του Captain America” (“Funeral for Captain America”). Το συγκεκριμένο γεγονός κάλυψαν και πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε.), όπως τα ABC και The Washington Post.
Από την υπογραφή του αποκλειστικού του συμβολαίου με τη Marvel Comics το Σεπτέμβριο του 2005 και μετά, ο Jeph Loeb έγραψε το σενάριο για τη νέα σειρά The Ultimates 3 σε σκίτσο του Joe Madureira και το σενάριο της σειράς Hulk σε σκίτσο Ed McGuinness. Τα πρώτα τεύχη και των δύο σειρών κατέκτησαν την πρώτη θέση στις πωλήσεις τους μήνες που εκδόθηκαν. Επιπροσθέτως, έχει δουλέψει στη σειρά Ultimatum σε σκίτσο David Finch. Το Μάρτιο του 2008 συνεργάστηκε και πάλι με τον Tim Sale στα πλαίσια της σειράς Captain America: White της Marvel Comics. Παλιότερα είχαν δουλέψει στις σειρές Spider-Man: Blue, Daredevil: Yellow και Hulk: Grey.
Ο Jeph Loeb μαζί με τους Geoff Johns και Allan Heinberg είναι ιδιοκτήτες του στούντιο The Empath Magic Tree House.
Ο Sam Loeb στο στούντιο The Empath Magic Tree House το 2004.
Ο
Frank Miller γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του
1957 στο Olney του Maryland
και μεγάλωσε στο Montpelier του
Vermont. Ήταν το πέμπτο από εφτά παιδιά. Ο πατέρας του ήταν
carpenter/ηλεκτρολόγος και η μητέρα του νοσοκόμα.
Είναι ένας Αμερικανός σεναριογράφος κόμιξ και ταινιών, σκιτσογράφος, μελανωτής,
σκηνοθέτης ταινιών και ηθοποιός. Είναι γνωστός για το σκοτεινό και νουάρ στυλ
που χαρακτηρίζει τις ιστορίες κόμιξ του. Ανέκαθεν διακρινόταν για τις
καλλιτεχνικές του ανησυχίες.
Οι πρώτες του δουλειές αφορούσαν τη σειρά κόμιξ The Twilight Zone, η οποία ήταν βασισμένη στην επιτυχημένη ομότιτλη τηλεοπτική σειρά. Η σειρά κόμιξ εκδιδόταν από την εταιρεία Gold Key Comics. Ο Frank Miller σκίτσαρε τα τεύχη 84 και 85 (Ιούνιος και Ιούλιος του 1978 αντίστοιχα). Αργότερα σκίτσαρε για τους δύο αμερικανικούς κολοσσούς κόμιξ, DC Comics και Marvel Comics.
Στη Marvel Comics δούλεψε πάνω σε διάφορους τίτλους. Μεταξύ άλλων σκίτσαρε τα τεύχη 27 και 28 (Φεβρουάριος και Μάρτιος 1979 αντίστοιχα) της σειράς Peter Parker, the Spectacular Spider-Man. Στα τεύχη αυτά έκανε μια σύντομη εμφάνιση και ο χαρακτήρας Daredevil. Εκείνη την περίοδο ο Daredevil ήταν ένας δευτερεύων χαρακτήρας και η αντίστοιχη ομότιτλη σειρά κόμιξ βρισκόταν χαμηλά στις πωλήσεις. Παρόλα αυτά, ο Frank Miller εντόπισε στο συγκεκριμένο χαρακτήρα κάποια στοιχεία που του άρεσαν ιδιαίτερα. Έτσι ζήτησε από τον τότε εκδότη Jim Shooter να δουλέψει στον εν λόγω τίτλο. Ο Jim Shooter συμφώνησε κι έτσι ο Frank Miller έγινε ο νέος σκιτσογράφος της σειράς. Μάλιστα, όπως παραδέχτηκε ο Frank Miller σε συνέντευξή του το 2008: «Όταν πρωτοήρθα στη Νέα Υόρκη, είχα μαζί μου ένα πακέτο κόμιξ, ένα πακέτο με δείγματα τις δουλειάς μου, με τύπους που φόραγαν παλτά και είχαν παλαιού τύπου αυτοκίνητα και άλλα παρόμοια. Και τότε οι εκδότες με ρώταγαν “Πού είναι οι τύποι με τις στολές;” Κι έτσι έπρεπε να μάθω να σχεδιάζω τύπους με στολές. Αλλά όταν ο σκιτσογράφος Gene Colan αποχώρησε από τον τίτλο Daredevil, κατάλαβα ότι το μυστικό μου ήταν να φτιάξω κόμιξ αστυνομικής πλοκής αλλά με έναν υπερήρωα ως πρωταγωνιστή. Έτσι λοιπόν ζήτησα να δουλέψω στον Daredevil και τα κατάφερα.»
Ο Frank Miller ξεκίνησε με το τεύχος 158 της σειράς Daredevil (Μάιος 1979). Παρόλο που συνέχισε να ακολουθεί τα καθιερωμένα πρότυπα στα κόμιξ, εμπότισε το πρώτο τεύχος που σκίτσαρε με νουάρ στοιχεία. Μετά από αυτό το τεύχος έγινε ένας από τους κορυφαίους σκιτσογράφους της Marvel Comics και επίσης άρχισε δημιουργεί νέες ιστορίες για το Daredevil συνεργαζόμενος με το Roger McKenzie, τον τότε σεναριογράφο της σειράς. Έχοντας διδαχθεί από το Neal Adams, ο Frank Miller καθόταν για ώρες και σχεδίαζε τις στέγες της Νέας Υόρκης. Απώτερος στόχος του ήταν να δώσει στοιχεία αυθεντικότητας στα σχέδια της σειράς, κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο στα υπερηρωικά κόμιξ της εποχής. Η επιτυχία του Frank Miller στην εν λόγω σειρά ήταν τόσο μεγάλη που η εταιρεία άρχισε να εκδίδει τη σειρά μηνιαία, καθώς πριν το Frank Miller αποτελούσε διμηνιαίο τίτλο. Από το τεύχος 168 (Ιανουάριος 1981) και μετά ο Frank Miller ανέλαβε πλήρως τη σειρά ως σκιτσογράφος και ως σεναριογράφος πλέον, με τον Klaus Janson στη θέση του μελανωτή. Στο τεύχος 168 έκανε την πρώτη της εμφάνιση η ελληνικής καταγωγής μισθοφόρος νίντζα Elektra, η οποία παρά το γεγονός ότι ήταν πληρωμένη δολοφόνος αποτέλεσε το αντικείμενο πόθου του Daredevil. Με τη δημιουργία της Elektra η δουλειά του Frank Miller στη σειρά Daredevil άρχισε να χαρακτηρίζεται από σκοτεινότερα θέματα και ιστορίες. Η πορεία αυτή κλιμακώθηκε στο τεύχος 181 (Απρίλιος 1982) όπου ο δολοφόνος Bullseye σκότωσε την Elektra. Παρόλο που οι θάνατοι δευτερευόντων χαρακτήρων αποτελούν σύνηθες φαινόμενο στα κόμιξ, ο θάνατος ενός κύριου χαρακτήρα με στολή όπως η Elektra δεν ήταν καθόλου συνηθισμένος. Ο Frank Miller έκανε σαφές με τα τεύχη που ακολούθησαν ότι σκόπευε να αφήσει την Elektra στον κόσμο των νεκρών, καθώς οι νεκραναστάσεις υπερηρώων είναι πολύ συνηθισμένες στα κόμιξ. Παρόλα αυτά η Elektra επέστρεψε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως σεναριογράφος. Το τεύχος 191 (Φεβρουάριος 1983) της σειράς ήταν το τελευταίο του Frank Miller. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Frank Miller μεταμόρφωσε ένα δευτεροκλασάτο χαρακτήρα σε έναν από τους πιο δημοφιλείς της Marvel Comics.
Επιπλέον, το 1980 ο Frank Miller σκίτσαρε μία σύντομη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Batman για λογαριασμό της DC Comics. Αυτή ήταν η πρώτη του συνάντηση με έναν χαρακτήρα, με τον οποίο το όνομά του θα συνδεόταν στενά, όπως ακριβώς και με τον Daredevil.
Ο Frank Miller συνεργάστηκε ως σκιτσογράφος, αλλά και ως σεναριογράφος με το γνωστό σεναριογράφο Chris Claremont στη μίνι σειρά Wolverine (Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 1982). Ο Frank Miller χρησιμοποίησε αυτή τη σειρά για να εξερευνήσει και να διευρύνει περισσότερο το χαρακτήρα του Wolverine, ενώ παράλληλα πρόσθεσε στα σκίτσα του πολλά στοιχεία manga. Η τεράστια επιτυχία της σειράς κατοχύρωσε την αξία του Frank Miller και τον ανέδειξε σε αστέρι της βιομηχανίας κόμιξ.
Η μίνι σειρά έξι τευχών Ronin (1983-1984) αποτέλεσε το πρώτο του κόμικ, του οποίου κατείχε ο ίδιος τα πνευματικά δικαιώματα. Με αυτή τη σειρά όχι μόνο βελτίωσε τα σκίτσα του και τις αφηγηματικές του τεχνικές, αλλά επίσης συνέβαλε και στην αλλαγή του τοπίου όσον αφορά τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών κόμιξ. Μετά το Ronin η μόνη δουλειά του που εκδόθηκε το 1985 ήταν το τεύχος 219 του τίτλου Daredevil.
Το 1986 η DC Comics εξέδωσε τη μίνι σειρά τεσσάρων τευχών με τίτλο Batman: The Dark Knight Returns σε σενάριο και σκίτσο Frank Miller. Υπεύθυνος για το μελάνι ήταν ο Klaus Janson και για το χρώμα η Lynn Varley. Η συγκεκριμένη σειρά αναφέρει ότι ο Batman αποσύρθηκε από την ενεργό δράση μετά το θάνατο του δεύτερου Robin και ότι στην ηλικία των 55 ετών επέστρεψε για να πολεμήσει το έγκλημα σε ένα ζοφερό και βίαιο μέλλον. Ο Frank Miller έπλασε μία σκληρό και τραχύ προσωπείο του Batman, το οποίο είναι γνωστό ως “Ο Σκοτεινός Ιππότης” (“The Dark Knight”). Η σειρά αυτή εκδόθηκε την ίδια χρονιά με τη μίνι σειρά Watchmen σε σενάριο Alan Moore πάλι από την DC Comics. Και τα δύο αυτά έργα τέχνης αποκάλυψαν μία νέα μορφή των κόμιξ που περιελάμαβανε την αφήγηση ιστοριών που απευθύνονταν σε ένα πιο ώριμο και ενήλικο αναγνωστικό κοινό. Ο Frank Miller έλαβε εξαιρετικής προσοχής λόγω του επαναπροσδιορισμού της εικόνας του Batman στο μυαλό του κοινού, καθώς μέχρι τότε ο δημοφιλής υπερήρωας διατηρούσε σε κάποιο βαθμό την αθώα και ίσως αφελή εικόνα που είχε στην τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1960. Το κόμικ The Dark Knight Returns επηρέασε σημαντικά τη βιομηχανία κόμιξ καθώς αποτέλεσε το εναρκτήριο ερέθισμα για ένα νέο κύμα σκοτεινότερων χαρακτήρων, και μαζί με το κόμικ Batman: The Killing Joke έδωσαν τροφή για την ταινία Batman του Tim Burton το 1989. Ο τόμος που περιέχει και τα τέσσερα τεύχη της σειράς αποτέλεσε εκδοτική επιτυχία για την DC Comics και συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι και σήμερα, δηλαδή για περισσότερα από είκοσι χρόνια από την πρώτη του έκδοση.
Εκείνη την περίοδο ο Frank Miller είχε ήδη επιστρέψει ως σεναριογράφος του Daredevil. Έγραψε το σενάριο για το τεύχος 219 (Ιούνιος 1985) και συνεργάστηκε στον τομέα του σεναρίου με τον αποχωρούντα σεναριογράφο Dennis O'Neil στο τεύχος 226 (Ιανουάριος 1986). Κατόπιν αυτού, συνεργάστηκε με το σκιτσογράφο David Mazzucchelli. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν η ιστορία Daredevil: Born Again που διήρκησε για επτά τεύχη (227-233, Φεβρουάριος – Αύγουστος 1986). Σε αυτή την ιστορία ο Frank Miller επαναπροσδιόρισε και ενδυνάμωσε το χαρακτήρα του Daredevil. Σε αυτήν την ιστορία οι αναγνώστες εξερευνούν το παρελθόν του ήρωα και πώς αυτό επηρεάστηκε από την Καθολική του ανατροφή, καθώς και την καταστροφή και αναγέννηση της πραγματικής ταυτότητας του μασκοφόρου υπερήρωα, αυτής του δικηγόρου Matt Murdock που κατοικεί στο Manhattan, στα χέρια της απόλυτης νέμεσης του Daredevil, του άρχοντα του εγκλήματος Wilson Fisk, ο οποίος είναι γνωστός με το προσωνύμιο Kingpin.
Ο Frank Miller και ο σκιτσογράφος Bill Sienkiewicz δημιούργησαν το κόμικ Daredevil: Love and War το 1986. Η εν λόγω ιστορία, στην οποία εξαφανιζόταν και ο χαρακτήρας Kingpin, συνέδεε τις ιστορίες του Daredevil από την πρώτη θητεία του Frank Miller στον τίτλο με την ιστορία Born Again εξηγώντας την αλλαγή στη στάση του Kingpin προς τον Daredevil. Επιπροσθέτως οι Frank Miller και Bill Sienkiewicz έφτιαξαν μία σειρά οχτώ τευχών για την εταιρεία Epic Comics, θυγατρική της Marvel Comics που απευθυνόταν σε ενήλικο κοινό, με τίτλο Elektra: Assassin. Η ιστορία τοποθετούνταν εκτός του κανονικού σύμπαντος της Marvel Comics και προσέφερε πολλά στοιχεία σχετικά με το παρελθόν της Elektra. Κεντρικό ρόλο στην ιστορία έπαιζαν οι νίντζα (ninja) και τα σάιμποργκ (cyborg). Και τα δύο αυτά κόμιξ έλαβαν καλές κριτικές. Το κόμικ Elektra: Assassin επαινέθηκε για την τολμηρή του αφήγηση, αλλά ούτε αυτό ούτε το κόμικ Daredevil: Love and War άσκησαν την ίδια επιρροή όπως τα The Dark Knight Returns και Born Again και επίσης δεν διαβάστηκαν από τόσους πολλούς αναγνώστες όπως τα δύο τελευταία.
Η τελευταία σημαντική δουλειά του Frank Miller για την περίοδο αυτή δημοσιεύτηκε στη σειρά κόμιξ Batman (τεύχη 404-407) το 1987. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης ιστορίας, η οποία τιτλοφορούνταν Batman: Year One, συνεργάστηκε με τον David Mazzuchelli. Εδώ ο Frank Miller έδωσε τη δική του εκδοχή για την προέλευση του Batman. Φρόντισε η εκδοχή του αυτή να συμβαδίζει με την ιστορία στο αριστούργημά του The Dark Knight Returns. Η συγκεκριμένη ιστορία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο αναγνωστικό κοινό. Ο τόμος που συγκέντρωνε τα τεύχη της ιστορίας εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1988 και από τότε επανεκδίδεται συνεχώς αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους τίτλους στις πωλήσεις της DC Comics.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο Frank Miller σχεδίασε τα εξώφυλλα για τα πρώτα δώδεκα τεύχη των αγγλικών επανεκδόσεων της ιαπωνικής σειράς κόμιξ/σειράς manga Lone Wolf and Cub των Kazuo Koike και Goseki Kojima για λογαριασμό της First Comics. Η συγκεκριμένη προσπάθεια συνέβαλε στη διάδοση των ιαπωνικών manga στο ευρύ δυτικό αναγνωστικό κοινό.
Κατά την περίοδο αυτή ο Frank Miller, όπως και οι Marv Wolfman, Alan Moore και Howard Chaykin, ήρθαν σε αντίθεση με την DC Comics όσον αφορά ένα προτεινόμενο σύστημα κατηγοριοποίησης και αξιολόγησης των κόμιξ. Ο Frank Miller διαφωνούσε με την ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος, το οποίο το έβλεπε σαν λογοκρισία. Γι’ αυτό και αρνήθηκε να ξανασυνεργαστεί με την DC Comics και αποφάσισε να εκδώσει τις νέες δουλειές του μέσω της ανεξάρτητης εκδοτικής που άκουγε στο όνομα Dark Horse Comics. Έκτοτε ο Frank Miller υπήρξε έντονος υποστηρικτής των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών κόμιξ και της κατάργησης της λογοκρισίας εις βάρους του εν λόγω μέσου.
Μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεών του να εκδώσει τις νέες δημιουργίες του μέσω της Dark Horse Comics, ο Frank Miller ολοκλήρωσε για λογαριασμό της Epic Comics μία τελευταία ιστορία, η οποία τιτλοφορούνταν Elektra Lives Again. Το σενάριο και το σκίτσο ανάλαβε ο Frank Miller, ενώ το χρώμα η για πολλά χρόνια συνεργάτης του, Lynn Varley. Η ιστορία αφορούσε την επιστροφή της Elektra από τον κόσμο των νεκρών και την αναζήτηση του Daredevil για να τη βρει. Το εν λόγω κόμικ αποτέλεσε το πρώτο δείγμα ενός νέου σχεδιαστικού ύφους του Frank Miller, καθώς επίσης ήταν και ενδεικτικό της πρόθεσής του να πειραματιστεί με νέες αφηγηματικές τεχνικές.
Το 1990 βρήκε το Frank Miller και το Geof Darrow να ξεκινούν δουλειά για το κόμικ Hard Boiled, μία μίνι σειρά τριών τευχών, η οποία χαρακτηριζόταν από μεγάλες καθυστερήσεις μεταξύ των τευχών. Ο συγκεκριμένος τίτλος αποτελούσε μία μίξη βίας και σάτιρας και επαινέθηκε για τα σκίτσα του Geof Darrow που ήταν άψογα στις λεπτομέρειες και για τη γραφή του Frank Miller. Τον ίδιο καιρό εκδόθηκε από την Dark Horse Comics και η μίνι σειρά τεσσάρων τευχών Give Me Liberty, ο καρπός της συνεργασίας του Frank Miller με το σκιτσογράφο Dave Gibbons. Το κόμικ αυτό ήταν μία μίξη δράσης και πολιτικής σάτιρας και πήγε πολύ καλά στις πωλήσεις, πράγμα το οποίο εδραίωσε τη φήμη του Frank Miller ως συγγραφέα κόμιξ που απευθύνονταν σε ενήλικο κοινό. Το Give Me Liberty ακολούθησαν και άλλες μίνι σειρές και ειδικές εκδόσεις που επέκτειναν την ιστορία της πρωταγωνίστριας, Martha Washington, μιας Αφρικοαμερικανής που ζούσε στην Αμερική του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος. Όλα τα τεύχη γράφτηκαν από το Frank Miller και σχεδιάστηκαν από τον Dave Gibbons.
Ο Frank Miller επίσης καταπιάστηκε και με τη συγγραφή των σεναρίων των ταινιών επιστημονικής φαντασίας RoboCop 2 και RoboCop 3, οι οποίες αφορούσαν τις περιπέτειες ενός αστυνόμου σάιμποργκ (cyborg). Καμία από τις ταινίες δεν έλαβε καλές κριτικές. Κατόπιν αυτού ο Frank Miller δήλωσε ότι δεν θα επέτρεπε ποτέ στο Hollywood να μεταφέρει τα κόμιξ του στη μεγάλη οθόνη, γιατί είχε εξοργιστεί με την επέμβαση των στούντιο στη συγγραφή των σεναρίων του. Παρόλα αυτά ο Frank Miller ξανασυναντήθηκε με το φανταστικό σάιμποργκ στα πλαίσια της μίνι σειράς κόμιξ με τίτλο RoboCop vs. The Terminator σε σκίτσο Walter Simonson. Το 2003 το σενάριο του Frank Miller για την ταινία RoboCop 2 διασκευάστηκε τελικά από το Steven Grant για λογαριασμό της εταιρείας Pulsaar, θυγατρικής της Avatar Press. Η σειρά έφερε τον τίτλο Frank Miller’s RoboCop, σχεδιάστηκε από το Juan Jose Ryp και περιείχε στοιχεία που ήταν μοιρασμένα στις δύο ταινίες, RoboCop 2 και RoboCop 3.
Το 1991 ο Frank Miller ξεκίνησε να δουλεύει στην πρώτη του ιστορία από τη σειρά Sin City, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό κόμιξ Dark Horse Presents (τεύχη 51-62). Αυτή ήταν η πρώτη δουλειά του Frank Miller την οποία ολοκλήρωσε εντελώς μόνος του, καθώς εκείνος έγραψε το σενάριο και σκίτσαρε την ιστορία σε ασπρόμαυρο στυλ για να τονίσει την επιρροή των ταινιών νουάρ στο εν λόγω κόμικ. Αφού έγινε τεράστια επιτυχία, η ιστορία εκδόθηκε σε τόμο. Αυτή η πρώτη ιστορία της σειράς Sin City επανεκδόθηκε το 2005 υπό τον τίτλο The Hard Goodbye. Η σειρά Sin City αποδείχτηκε η κύρια δουλειά του διάσημου δημιουργού για το υπόλοιπο της δεκαετίας, καθώς δημιούργησε κι άλλες ιστορίες στα πλαίσια της ίδιας σειράς που εκτυλίσσεται σε αυτό το νουάρ κόσμο που ξεπήδησε από τη φαντασία του Frank Miller. Είναι χαρακτηριστική η προσπάθειά του να αναβιώσει το είδος των αστυνομικών κόμιξ. Από καλλιτεχνική άποψη, η σειρά Sin City αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποδοτική για το Frank Miller, καθώς για άλλη μία φορά η δουλειά του προσέγγισε ένα ευρύτερο κοινό πέρα από αυτό των κόμιξ.
Η μίνι σειρά Daredevil: Man Without Fear που εκδόθηκε από τη Marvel Comics το 1993 βασίστηκε σε ένα προγενέστερο σενάριο που προοριζόταν για ταινία. Στα πλαίσια αυτής της ιστορίας ο σεναριογράφος Frank Miller και ο σκιτσογράφος John Romita Jr. διηγήθηκαν την προέλευση του Daredevil με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι ίσχυε στα μέχρι τότε κόμιξ. Ο Frank Miller ξαναεπέστρεψε στον κόσμο των υπερηρώων γράφοντας το σενάριο του τεύχους 11 της σειράς κόμιξ Spawn του Todd McFarlane, καθώς και το κόμικ Spawn/Batman για λογαριασμό της Image Comics.
Το 1995 οι Frank Miller και Geof Darrow συνεργάστηκαν ξανά στα πλαίσια του τίτλου Big Guy and Rusty the Boy Robot, ο οποίος απέδιδε φόρο τιμής στις ταινίες Godzilla, στο χαρακτήρα Astro Boy και στις αμερικανικές ταινίες πατριωτισμού από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο τίτλος εκδόθηκε από την Dark Horse Comics. Το 1999 το κόμικ μεταφέρθηκε στην τηλεόραση ως σειρά κινουμένων σχεδίων και προβλήθηκε από το κανάλι Fox Kids. Κατά την περίοδο αυτή, ο Frank Miller αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της θυγατρικής εταιρείας κόμιξ που ονομαζόταν Legend. Υπό το λογότυπο της Legend εκδόθηκαν πολλές από τις ιστορίες της σειράς Sin City, μέσω της Dark Horse Comics. Επίσης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ο Frank Miller σχεδίασε εξώφυλλα για πολλά υπερηρωικά κόμιξ της Dark Horse Comics, τα οποία κυκλοφορούσαν υπό το γενικότερο όνομα Comics Greatest World/Dark Horse Heroes.
Το 1998 εκδόθηκε το γνωστό κόμικ 300 σε σενάριο και σκίτσο του Frank Miller και χρώμα της Lynn Varley. Το εν λόγω κόμικ, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε και σε τόμο, αφηγούνταν την ιστορία της Μάχης των Θερμοπυλών και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτήν μέσα από τα μάτια του Λεωνίδα της Σπάρτης. Το κόμικ 300 ήταν εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από την ταινία The 300 Spartans του 1962, μία ταινία που ο Frank Miller είδε όταν ήταν μικρός. Το 2007 το κόμικ 300 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από το σκηνοθέτη Zack Snyder. Η ταινία αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Ο Frank Miller καλωσόρισε τη νέα χιλιετία με την πολυαναμενόμενη συνέχεια του Batman: The Dark Knight Returns για λογαριασμό της DC Comics, αφού παραμέρισε τις παλιές διαφορές του με την εταιρεία. Η ιστορία Batman: The Dark Knight Strikes Again εκδόθηκε σε τρία τεύχη. Το 2005 ο Frank Miller αποφάσισε να ξαναγράψει για τον Batman καθώς ανέλαβε τα καθήκοντα του σεναριογράφου για τη νέα σειρά κόμιξ All Star Batman and Robin, the Boy Wonder, μία σειρά τα γεγονότα της οποίας τοποθετούνται εκτός του κανονικού σύμπαντος της DC Comics. Τα καθήκοντα του σκιτσογράφου ανέλαβε ο δημοφιλής και καταξιωμένος καλλιτέχνης Jim Lee. Ο Frank Miller έχει εκφράσει συχνά την αντίθεσή του με το πρόσφατο κύμα στην τέχνη των κόμιξ που επιδιώκει να προσδώσει στην εξωτερική εμφάνιση μία άλλη άποψη αισθητικής, την οποία πολλοί αναφέρουν ως περισσότερο ρεαλιστική. Σε συνέντευξή του στο ντοκυμαντέρ Legends of the Dark Knight: The History of Batman, ο Frank Miller δήλωσε: «Οι δημιουργοί των κόμιξ προσπαθούν να προσδώσουν μία επιφανειακή ρεαλιστικότητα στους υπερήρωες, η οποία είναι κάπως χαζή. Λειτουργούν καλύτερα ως φανταχτερές δημιουργίες, όπως πραγματικά δηλαδή πρωτοφτιάχτηκαν. Εννοώ ότι αυτοί οι χαρακτήρες φτιάχτηκαν να είναι μεγάλοι και τρανοί. Δεν χρειάζεται να δω το Superman με ιδρωμένες μασχάλες. Θέλω να τον δω να πετάει.»
Η αρνητική στάση του Frank Miller απέναντι στις μεταφορές των κόμιξ του σε ταινίες επρόκειτο να αλλάξει μετά τη δημιουργία του Robert Rodriguez, ο οποίος γύρισε μία ταινία μικρού μήκους βασισμένη σε μία από τις ιστορίες της σειράς Sin City. Ο Robert Rodriguez έδειξε τη δημιουργία του αυτή στο Frank Miller, ο οποίος έμεινε τόσο ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα που ενέκρινε την παραγωγή μίας ταινίας μεγάλου μήκους με τίτλο Sin City. Ο Frank Miller ήρθε σε επαφή με τον κινηματογραφικό κόσμο για δεύτερη φορά μετά τις αρνητικές εμπειρίες που είχε με τις ταινίες RoboCop 2 και RoboCop 3. Η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες των Η.Π.Α. την 1η Απριλίου του 2005 χρησιμοποιώντας τα πλαίσια/πάνελ από τα πρωτότυπα κόμιξ του Frank Miller (comics panels) ως storyboards. Τα storyboards είναι σειριακές απεικονίσεις με σκίτσα των σκηνών μίας ταινίας. Η επόμενη ταινία με τίτλο 300 ήταν βασισμένη στο ομότιτλο κόμικ του Frank Miller. Η τεράστια επιτυχία και των δύο ταινιών συνέβαλε στο να επικεντρωθεί και πάλι η προσοχή του κοινού και των κριτικών στο έργο του μεγάλου δημιουργού.
Το 2006 ο Frank Miller ανακοίνωσε ότι η επόμενη δουλειά του σχετικά με τον Batman θα τιτλοφορούνταν Holy Terror, Batman!. Στα πλαίσια της ιστορίας αυτής ο Batman υπερασπίζεται τη γενέτειρά του, την Gotham City, από τις επιθέσεις της υπαρκτής τρομοκρατικής οργάνωσης Al-Qaeda. Είναι γνωστές οι πεποιθήσεις του Frank Miller εναντίον του αραβικού κόσμου και ο ίδιος έχει περιγράψει το εν λόγω έργο ως έργο προπαγάνδας. Δεν είναι κακό να εκφράζει ο καλλιτέχνης τις ιδέες του μέσω των έργων του, αλλά θα πρέπει να το κάνει με τρόπο φανερό και όχι υπόγειο. Ως αναγνώστες θα πρέπει να διαβάζουμε και να εξετάζουμε όλα τα έργα με κριτικό μάτι και ίσως να γνωρίζουμε και κάποια πράγματα για τους δημιουργούς. Παρότι αντιτίθεμαι στις απόψεις του συγκεκριμένου δημιουργού, ωστόσο θα διαβάσω το νέο του δημιούργημα για να το κρίνω ως καλλιτεχνικό αποκύημα της φαντασίας του, πέρα από τη φύση του ως προπαγανδιστικό έργο.
Το 2006 στο φεστιβάλ κόμιξ Comic-Con του San Diego ανακοινώθηκε ότι ο Frank Miller θα σκηνοθετούσε την ταινία The Spirit, που αποτελεί μεταφορά στη μεγάλη οθόνη των περιπετειών του ομώνυμου χαρακτήρα κόμιξ που δημιούργησε ο αείμνηστος Will Eisner. Τέλος σε εξέλιξη βρίσκονται τα γυρίσματα της συνέχειας της ταινίας Sin City.
Καλλιτέχνες που επηρέασαν το Frank Miller στο σχεδιαστικό του ύφος είναι οι Alex Toth, Frank Frazetta, Joe Kubert, Dick Sprang, Jack Kirby, Jordi Bernet, Jim Steranko, Johnny Craig, Milton Caniff, Wally Wood, Hugo Pratt, Frank Robbins, Will Eisner, William Gaines και James Kochalka. Ο ίδιος ο Frank Miller έχει δηλώσει ότι ανάμεσα στις συγγραφικές επιρροές του περιλαμβάνονται τα έργα των James Madison, Benjamin Franklin, John Adams και Thomas Jefferson. Πέρα από το χώρο των κόμιξ και τις πολιτικής, συγκαταλέγονται στις επιρροές του ο ιστορικός τέχνης Kenneth Clark και τα κινούμενα σχέδια της εταιρείας Fleischer Studios.