Ο Γαλιλαίος (1564-1642) γεννήθηκε στην Πίζα. To πάθος του ήταν η παρατήρηση: πρόσεχε τα πάντα και προσπαθούσε να βγάλει συμπεράσματα από οτιδήποτε έβλεπε. Μια πρώτη του εφεύρεση υπήρξε ο διαβήτης, ένα εργαλείο το οποίο έκλεψε ένας παιδικός του φίλος ισχυριζόμενος πως το ανακάλυψε ο ίδιος.

Μια μέρα που βρισκόταν στο μητροπολιτικό ναό της Πίζας, πρόσεξε ένα πολυέλαιο που κρεμόταν από την οροφή. Φυσικά δεν ήταν πρώτη φορά που έβλεπε πολυέλαιο, αλλά ο πολυέλαιος εκείνος ταλαντευόταν και του έκανε εντύπωση πως οι ταλαντεύσεις του ήταν ισόχρονες. Αποφάσισε να μελετήσει καλύτερα εκείνο το φαινόμενο. Οι έρευνές του και τα πειράματά του τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του νόμου του «ισοχρονισμού των εκκρεμών».

Άλλη μια εφεύρεσή του ήταν η υδροστατική πλάστιγγα, με την οποία μπορούσε κανείς να μετρήσει το ειδικό βάρος ενός αντικειμένου που βυθίζεται στο νερό.

Η φήμη του νεαρού εφευρέτη άρχισε να απλώνεται παντού και, το 1589, σε ηλικία δηλαδή 25 χρόνων, ο Γαλιλαίος έγινε καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο όπου είχε γραφτεί για να σπουδάσει ιατρική. Οι φοιτητές τον λάτρευαν, γιατί δεν περιοριζόταν μόνο να τους διδάσκει, αλλά τους έπαιρνε μαζί του, για να κάνουν πειράματα.

Ένα από τα πειράματά του ήταν ότι απέδειξε πως δυο διαφορετικά βάρη πέφτουν με την ίδια ταχύτητα στο έδαφος.

Μια ακόμη εφεύρεσή του υπήρξε το τηλεσκόπιο για να παρατηρεί τα ουράνια σώματα.