Η τυπογραφία

Οι αιώνες πέρασαν και φτάσαμε στο Μεσαίωνα. Ως τότε τα βιβλία ήταν χειρόγραφα. Υπήρχαν ειδικοί αντιγραφείς, που αντέγραφαν πάνω σε περγαμηνές ή πάπυρο το χειρόγραφο ενός συγγραφέα. Φυσικά η δουλειά αυτή ήταν κουραστική και γι’ αυτό τα βιβλία ήταν πανάκριβα. Επιπλέον στην αντιγραφή γίνονταν πολλά λάθη είτε γιατί ο αντιγραφέας δεν ήταν προσεκτικός είτε γιατί δεν ήξερε πολλά γράμματα είτε γιατί δυσκολευόταν να διαβάσει το κείμενο που αντέγραφε.

Υπήρχε λοιπόν ανάγκη να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος… Αυτός ο τρόπος βρέθηκε μια φορά, αλλά δεν μπόρεσε να επικρατήσει: χαράζουν σε μια πλάκα τη σελίδα ενός κειμένου, με τα γράμματα όμως ανάποδα, έπειτα αυτό το χαραγμένο κείμενο το αλείφουν με μαύρη μελάνη, το πιέζουν πάνω σε ένα φύλλο χαρτί και το κείμενο τυπώνεται. Με την ίδια χαραγμένη πλάκα μπορούν να βγάλουν κι άλλα αντίτυπα, πολύ πιο γρήγορα, παρά αν ήταν αναγκασμένοι να τα αντιγράψουν με το χέρι.

Αλλά αυτός ο τρόπος δεν ήταν ούτε οικονομικός ούτε πρακτικός. Το χάραγμα πάνω στην πλάκα απαιτούσε πολύ κόπο και κόστιζε πολύ να γίνει. Ένας Γερμανός, ο Γουτεμβέργιος, σκέφτηκε να φτιάξει γράμματα μετάλλινα, κινητά, κι έτσι να «συνθέτει» με αυτά μια λέξη, μια φράση, ένα κείμενο και να το τυπώνει.

Το 1450 συνεταιρίζεται με τους χρηματοδότες Schoffer και Johann Fust, προκειμένου να κατασκευάσει ένα τυπογραφείο, στο οποίο θα λειτουργήσει την τυπογραφική πρέσα του.

Η τελική επιτυχία για την αξιοποίηση της εφεύρεσής του ήρθε με την εκτύπωση το 1455 της Βίβλου στα λατινικά, μία αισθητικά άριστη τυπογραφική εργασία αν και αποτελεί μόλις το πρώτο τυπογραφικό προϊόν του.

Η αντίστροφη μέτρηση όμως είχε ξεκινήσει. Μετά από αντιδικίες και δικαστικές περιπέτειες, ο Γουτεμβέργιος διαχωρίζει το 1455 τις δραστηριότητές του από τους συνεταίρους του, οι οποίοι όμως διεκδικούν για λογαριασμό τους την εφεύρεσή του, με το επιχείρημα ότι αυτή είχε πραγματοποιηθεί με δικά τους χρήματα και ταυτόχρονα του κατάσχουν και το τυπογραφείο του...

Τελικά ο Γουτεμβέργιος βρίσκεται σε ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες το 1458, από τις οποίες τον γλυτώνει η δημοτική αρχή του Μάιντς που τον βοηθά να φτιάξει ένα καινούργιο τυπογραφείο.

Αν και δημιούργησε μία μεγάλη επιχείρηση με περισσότερα από 20 άτομα (ξυλουργούς, χημικούς, μεταλλουργούς, σχεδιαστές), τα έξοδα έκδοσης της Βίβλου ξεπέρασαν τις οικονομικές του δυνατότητες.

Πέθανε πάμφτωχος το 1468 αφού το τυπογραφείο του είχε ήδη πτωχεύσει.