|
Α. Λεηλασίες
Οι δε στρατιώται του
Καραϊσκάκη και οι Σουλιώται εισβαλόντες εις την κωμόπολιν Κερπινήν
ελαφυραγώγησαν αυτήν και την οικίαν του Ζαΐμη, τα δε πράγματα και τα
ενδύματα αυτού τα έβγαλαν εις δημοπρασίαν […] Οι δε στρατιώται της
Διοικήσεως επιάσθηκαν αναμεταξύ των και παρεπονούντο […] επειδή οι
ύστερον ερχόμενοι δεν εύρισκαν λάφυρα, διότι τα είχαν αρπάσει οι
ελθόντες πρότερον.
Φωτάκου (Φώτιου
Χρυσανθόπουλου – υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη),
Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, σ.420
Β. Η διχόνοια
· Η
Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
«πάρ' το», λέγοντας, «και συ».
· Κειο το
σκήπτρο που σας δείχνει
έχει αλήθεια ωραία θωριά·
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά.
· Από
στόμα οπού φθονάει,
παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.
· Μην
ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά:
«Εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά».
Διονυσίου
Σολωμού, Ύμνος εις την ελευθερίαν (στροφές 144-147)
Γ. Διακήρυξη της Πρώτης Εθνικής Συνέλευσης (15 Ιανουαρίου 1822)
Ο κατά των Τούρκων
πόλεμος ημών […] είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, πόλεμος του
οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής
ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής…
Απόστολου Δασκαλάκη,
Κείμενα – Πηγαί της ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ.Α, σ.176
Δ. Ο Μέτερνιχ για τους Έλληνες
Ο Μέτερνιχ έλεγε
επιγραμματικά: «Πέρα από τα ανατολικά σύνορά μας τριακόσιες ή
τετρακόσιες χιλιάδες κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι, παλουκωμένοι δεν
είναι και σπουδαίο πράγμα».
Κυριάκου Σιμόπουλου,
Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του 21, τ.Α, σ.26
Ε. Είμαστε όλοι Έλληνες
Είμαστε όλοι
Έλληνες, η λογοτεχνία μας, οι νόμοι μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες
μας έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα.
Πέρσι Μπις Σέλλεϊ,
Από τον πρόλογο του έργου «Ελλάς»
ΣΤ. Οι φιλέλληνες στη μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822)
Οι φιλέλληνες
μάλιστα φιλοτιμήθηκαν να κρατήσουν την αριστερή πτέρυγα που ήταν το
πιο επικίνδυνο σημείο της όλης παράταξης των αμυνομένων. […] Απ’ όλο
το τάγμα των φιλελλήνων τα
¾
των ανδρών του είχαν πέσει στη μάχη.
Αποστόλου
Βακαλόπουλου, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821,
σσ.200,202
Ζ. Η στάση των Ελλήνων απέναντι στις φήμες για την τουρκοαιγυπτιακή
συμμαχία
Οι Έλληνες είχαν
ακούσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν για τη συμμαχία μεταξύ σουλτάνου
και Μεχμέτ Αλή και είχαν πάρει και πληροφορίες για τις προετοιμασίες
που γίνονταν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Δεν έδωσαν όμως μεγάλη
σημασία σε όλα αυτά. Θεωρούσαν αδύνατη τη συνεργασία μεταξύ
σουλτάνου και πασά της Αιγύπτου […] Παρά τις συστάσεις των
φιλελλήνων να πάρουν σοβαρά υπ’ όψη τους την απειλή, οι Έλληνες
εξακολουθούσαν να ασχολούνται με τις εσωτερικές τους διαμάχες για
την εξουσία [..] και να προετοιμάζονται με τρόπο πρόχειρο και
αμέθοδο για να αντιμετωπίσουν το είδος της εισβολής που είχαν
υποστεί τα προηγούμενα χρόνια.
Douglas
Dakin, Ο
αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, σσ.157-158
Η. Η καταστροφή των Ψαρών
Οκτώ χιλιάδες
άνθρωποι σφάχτηκαν ή πήραν το δρόμο για τα σκλαβοπάζαρα και
τουλάχιστον εκατό πλοία κυριεύθηκαν ή καταστράφηκαν.
Douglas
Dakin, Ο
αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία, σ.158
|
