|
|
Πηγές |
|
|
Α. Το πρώτο πανεπιστήμιο … ιδρύθηκε στην Αθήνα το πρώτο για την Ελλάδα (καθώς και για την τουρκοκρατούμενη Βαλκανική) ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα με τον τίτλο Πανεπιστήμιον Όθωνος (το σημερινό Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). […] Το πανεπιστήμιο στεγάστηκε αρχικά στη βορειοανατολική πλευρά της Ακρόπολης, στην οικία του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθους, και τα εγκαίνια μαζί με την έναρξη των μαθημάτων έγιναν στις 3/15 Μαΐου 1837. Ξεκίνησε τη λειτουργία του με 52 φοιτητές και 34 καθηγητές, από τους οποίους 7 ήταν Γερμανοί. Σπύρου Λ. Μπρέκη, Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος, σσ.178-179
Β. Το απάνω και το κάτω τζαμί στα Καμίνια Λακωνίας Στη διαθήκη της (1790) από το χωριό Καμίνια Λακωνίας, όπου ζούσαν και ελληνικοί και τουρκικοί πληθυσμοί, η Σαλιχέ αναφέρει: « …να δίνει εις το απάνω τζαμί… ». Θεοδώρου Σ. Κατσουλάκου, Ο εξισλαμισμός χριστιανού από την Λακωνία, Πρακτικά του Ε΄ διεθνούς συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών τ.Γ(1998)258
Γ. Ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα Κατά την 7 Οκτωβρίου ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας: […] Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία. Εφημερίδα «ΑΙΩΝ», 13 Νοεμβρίου 1838
Δ. Το Ξηροκάμπι Λακωνίας στην Κρητική Επανάσταση 1866. Η αίγλη του Κοσονάκου και του Πετροπουλάκη (αξιωματικών του στρατού) γίνεται για τη Λακωνία εθνικός ξελογιαστής. Όταν οι ήχοι της σάλπιγγας του Κοσονάκου φτάνουν στο Ξηροκάμπι, έξι νέοι, ο Γιώργης Σολωμός, Γιωργούνης Μαρινάκος, Λεωνίδας Μούτουλας, Βαγγέλης Μούτουλας, Γιώργης Ξηροπόδης και Γεράσιμος Κατσουλάκος, ξεκινάνε (εθελοντές) για την Κρήτη με τις ευχές όλων των κατοίκων. Μόνο η μάνα του Σολωμού δε θέλει, που, όταν είδε τον πρωτογιό της να αφήνει το φαΐ στη μέση και να βγαίνει στην αγορά, του φωνάζει: Γύρνα πίσω, Γιώργη. Πού πας; Στάσου, Γιώργηηη. Κι ο Γιώργης μονοστιγμής χάθηκε από τα μάτια της άμοιρης μάνας, που βούρκωσαν και δε στέρεψαν ποτέ. Πέρασε ο καιρός και ο αγώνας αδικοτελείωσε. Οι Κρητικομάχοι γύρισαν με τα τιμημένα όπλα τους, μα χωρίς το Σολωμό. Τραυματισμένο τον έκρυψαν σε μια σπηλιά. Δεν μπόρεσαν να γυρίσουν πίσω και να τον πάρουν. Τον βρήκαν οι Τούρκοι και τον σκότωσαν. Ο πατέρας του Γιώργη τρελάθηκε και η μάνα του απομονώθηκε για να κλώθει ήσυχα στη σκέψη της το τρυφερό της παράπονο. Θεοδώρου Σ. Κατσουλάκου, Το Ξηροκάμπι στην Κρητική Επανάσταση, Το Ξηροκάμπι 4(1966)1-2 (διασκευή)
Ε. Η νέα συνοριακή γραμμή της Ελλάδας Η νέα γραμμή που καθόριζε τα σύνορα της Ελλάδας άρχιζε λίγο βορειότερα από την κοιλάδα των Τεμπών και έφτανε ως τον κόλπο της Άρτας στα δυτικά. […] Τα σύνορα αυτά […] από στρατηγική άποψη παρουσίαζαν πολλές ελλείψεις από την ελληνική σκοπιά των πραγμάτων. […] (Οι Έλληνες) δεν πέτυχαν να κερδίσουν μια γραμμή που να είναι εύκολο να την υπερασπίσουν. Douglas Dakin, Η ενοποίηση της Ελλάδας (1770-1923), σ.211
ΣΤ. Ο πόλεμος του 1897 Η Ελλάς οδηγήθηκε, χωρίς την απαραίτητη στρατιωτική προετοιμασία, σε έναν πόλεμο, τον οποίο κήρυξε μεν η Τουρκία, αλλά τον προκάλεσε η ανεδαφική ελληνική πολιτική. Ο ελληνικός στρατός, εκτός από το σχετικώς καλό ηθικό, δεν διέθετε σύγχρονο οπλισμό, υπηρεσίες διοικητικής μέριμνας και επιχειρησιακά σχέδια. Ούτε διακρινόταν για την αυστηρή του πειθαρχία. Οι αξιωματικοί – διοικητές δεν είχαν καμία πολεμική εκπαίδευση και εμπειρία. Σπύρου Λ. Μπρέκη, Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος, σ.365
Ζ. Η δολοφονική επίθεση κατά του βασιλιά Γεωργίου Ενώ επέστρεφε το απόγευμα της 14ης Φεβρουαρίου 1898 ο βασιλιάς με την μικρή κόρη του Μαρία από το Παλαιό Φάληρο στα ανάκτορα δέχθηκε δολοφονική επίθεση από δύο ενόπλους, κοντά στη θέση Ανάλατος, όπου αργότερα χτίστηκε η εκκλησία Άγιος Σώστης. Οι υποψήφιοι δολοφόνοι [..] συνελήφθησαν την επόμενη μέρα. Κατά τις ανακρίσεις δεν αποκαλύφθηκαν ηθικοί αυτουργοί και φάνηκε ότι ενήργησαν μέσα στο ευρύτερο μεταπολεμικό κλίμα της αναζήτησης υπευθύνων για την ήττα του ’97. Σπύρου Λ. Μπρέκη, Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος, σ.370
Η. Η αυτονομία της Κρήτης Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 ο ύπατος αρμοστής Γεώργιος αποβιβάστηκε στη Σούδα. Η μακραίωνη περίοδος της δουλείας είχε τελειώσει ουσιαστικά. Ο επίσκοπος Πέτρας Τίτος έγραφε με ενθουσιασμό σε επιστολή του, τον Ιανουάριο του 1899: «…δυνάμεθα και ημείς οι Κρήτες να ονομάσωμεν εαυτούς με το γλυκύτατον όνομα ελευθέρους». Θεοχάρη Δετοράκη, Ιστορία της Κρήτης, σ.398
|
