Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Ο πλανήτης Αφροδίτη, όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά απο τον Ήλιο και τη Σελήνη.

Ιστορία

Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Ονομάζονταν επίσης Εωσφόρος ("αυτός που φέρνει το φως") το πρωί και Έσπερος το δειλινό. Η σύγχρονη ονομασία της είναι αντίστοιχα Αυγερινός και Αποσπερίτης. H θεά Αφροδίτη κατά τη μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και προστάτιδα του έρωτα. Ο πλανήτης Αφροδίτη, όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά απο τον Ήλιο και τη Σελήνη. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η Αφροδίτη έχει μάζα 4,87·1024 kg (0,83 αυτής της Γης και έκτη στο Ηλιακό Σύστημα). Η μέση πυκνότητά της είναι 5243 kg/m3. Η διάμετρός της είναι 12104 km, 0,95 της διαμέτρου της γης. Για το λόγο αυτό, της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης της Γης.

Η ατμόσφαιρα αποτελείται κατά 96% απο διοξείδιο του άνθρακα και ένα μικρό ποσοστό αζώτου. Το βασικό συστατικό των νεφώσεων πάνω από το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα είναι θειικό οξύ. Αυτά τα δύο αέρια συνδυασμένα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης συντηρούν ένα έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Για αυτό το λόγο, η Αφροδίτη έχει μια μέση επιφανειακή θερμοκρασία που διατηρείται σχεδόν σταθερή περίπου στους 460 oC (αρκετή για να λιώσει ένα κομμάτι μόλυβδο). Η πίεση στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι περίπου 90 ατμόσφαιρες. Μια τέτοια πυκνή ατμόσφαιρα προκαλεί έντονη διάθλαση στο ηλιακό φως, και κάποιος παρατηρητής στην επιφάνεια του πλανήτη θα έβλεπε τα αντικείμενα καμπυλωμένα.

Η σύσταση της Αφροδίτης είναι παρόμοια με αυτή της Γης. Η επιφάνειά της έχει πάρα πολλά (πάνω από 1600) ηφαίστεια, ηφαιστειακούς κρατήρες, όρη και πεδιάδες λάβας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Αφροδίτη είναι σήμερα γεωλογικά ενεργή. Η ενεργότητα των ηφαιστίων της Αφροδίτης έχει τερματιστεί εδώ και περίπου 500 εκατομύρια χρόνια, σύμφωνα με τις ενδείξεις. Δεν υπάρχει επίσης ούτε τεκτονική δραστηριότητα.

Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά της (η μέρα της Αφροδίτης) διαρκεί 243 μέρες, με αποτέλεσμα τα δυο ημισφαίρια της Αφροδίτης να δέχονται εντελώς διαφορετικές ποσότητες φωτός· το ένα ημισφαίριο είναι επί 120 περίπου μέρες βυθισμένο στο σκοτάδι, ενώ το άλλο δέχεται όλη την ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση στην ατμόσφαιρά της ανέμων. Αυτοί, σε συνδυασμό με την μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας και το έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου ισοκατανέμουν τη θερμοκρασία κι έτσι δεν υπάρχει μεγάλη θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια.

Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.

Ο πλανήτης διαθέτει μαγνητικό πεδίο, το οποίο όμως είναι πολύ πιο αδύναμο από αυτό της Γης. Από αυτό το γεγονός προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη δεν διαθέτει ρευστό πυρήνα.