Ατμόσφαιρα
Η
ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται κατά 95,32%
διοξείδιο του άνθρακα, 2,7% άζωτο και 1,6% αργό
Γεωλογικά
Χαρακτηριστικά
Ο
Άρης έχει το ιδιόμορφο χαρακτηριστικό ότι
αποτελείται από δυο μορφολογικά ανόμοια
"τμήματα": το βόρειο ημισφαίριο αποτελείται από
"πεδιάδες" που χαρακτηρίζονται από σχετικά μικρή
πυκνότητα κρατήρων και μεγαλύτερη λευκάγεια, ενώ
το νότιο ημισφαίριο βρίσκεται σε μεγαλύτερο
υψόμετρο και είναι εμφανώς πιο καταπονημένο από
προσκρούσεις μετεώρων. Εδώ βρίσκεται και ο
κρατήρας Hellas basin, ο μεγαλύτερος του
πλανήτη, με διάμετρο
2.300 χιλιόμετρα, σημάδι
μιας εξαιρετικά βίαιης πρόσκρουσης περίπου 4
δις. χρόνια στο παρελθόν.
Μια εξήγηση αυτής της διαφοράς μεταξύ των δυο
ημισφαιρίων είναι ότι οι βόρειες "πεδιάδες"
αποτελούσαν κάποτε τον πυθμένα ενός ωκεανού που
κάλυπτε μεγάλο μέρος του πλανήτη. Πρόσφατες
ανακαλύψεις δίνουν ενδείξεις που υποστηρίζουν
μερικά αυτή την άποψη, χωρίς ωστόσο οριστικά
συμπεράσματα.
Στον Άρη έχουν βρεθεί στοιχεία που αποτελούν
ενδείξεις παλιότερης γεωλογικής ενεργότητας.
Στον πλανήτη υπάρχουν τεράστια ηφαίστεια,
ανάμεσά τους το όρος Όλυμπος, που είναι το
ψηλότερο ηφαίστειο του ηλιακού συστήματος με
ύψος περίπου εικοσιεπτά χιλιόμετρα. Το μεγάλο
ύψος του ηφαιστείου οφείλεται στο γεγονός ότι
στον Άρη, σε αντίθεση με τη Γη, δεν υπάρχει
κίνηση τεκτονικών πλακών, κι έτσι η εκροή
μάγματος συνεχίστηκε για εκατομμύρια χρόνια στο
ίδιο σημείο. Απτές ενδείξεις ηφαιστειακής
δραστηριότητας έχουν βρεθεί στον κρατήρα Γκούσεβ,
που εξέτασε το ρομπότ Spirit με την ανεύρεση
ηφαιστειακού βασάλτη και άλλων πετρωμάτων. Ο
κρατήρας, που λόγω της μορφολογίας του
πιστεύεται ότι αποτελούσε κατά το παρελθόν
τεράστια λίμνη, βρέθηκε να καλύπτεται ολόκληρος
από υλικά που εκτοξεύτηκαν από ένα ηφαίστειο
λίγο βορειότερα.
Σήμερα η γεωλογική ενεργότητα του Άρη ανήκει στο
παρελθόν· ο πλανήτης μπορεί να θεωρηθεί
γεωλογικά νεκρός, αν και η ύπαρξη
μεθανίου σε ίχνη σε ορισμένες
περιοχές υποστηρίζεται ότι προκαλείται από
περιορισμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα, όπως και
η (σπάνια) έκλυση υγρού νερού σε ίχνη.
Άφθονες είναι οι ενδείξεις για την ύπαρξη ροής
νερού κατά το παρελθόν, κυρίως από την ύπαρξη
φαραγγιών και φυσικά σχηματισμένων στραγγιστικών
καναλιών. Το φαράγγι Valles Marineris, το
μεγαλύτερο του ηλιακού συστήματος με μήκος
περίπου
4.500 χιλιόμετρα,
δεν προήλθε από αυτή τη διαδικασία αλλά από τη
ρήξη του φλοιού του Άρη λόγω του βάρους των
τεράστιων ηφαιστείων που βρίσκονται βορειότερα.
Στις παρυφές του όμως, καθώς και σε πολλές άλλες
περιοχές του πλανήτη, έχουν εντοπιστεί
σχηματισμοί που έχουν προέλθει καθαρά από τη ροή
κάποιου υγρού (νερού κατά πάσα πιθανότητα), όπως
κοίτες αρχαίων ποταμών, mesas και άλλοι.