ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ...

ΑΡΧΙΚΗ

ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΗΛΙΟΣ

ΠΛΑΝΗΤΕΣ

LINKS

 

       

  • 0ι κομήτες είναι απομεινάρια των πρώτων φάσεων σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος.
  • Κινούνται στις ασταθείς τροχιές τους γύρω από τον Ήλιο σε αποστάσεις δεκάδων ή εκατοντάδων φορών της απόστασης Γης - Ηλίου.
  • Η σύστασή τους αποτελείται από πάγους ελαφρών αερίων και νερού, καθώς επίσης και από σωματίδια και σκόνες μετάλλων, οργανικές ενώσεις κ.λ.π. Κάποιοι από αυτούς τυχαίνει λόγω βαρυτικών έλξεων να πλησιάσουν τον Ήλιο επιταχύνοντας.
  • Καθώς θερμαίνονται από τον Ήλιο, τα ελαφρά τους αέρια εξατμίζονται και σχηματίζουν εντυπωσιακές ουρές (τις κόμες).
  • Όσοι επανέρχονται σε κανονικά χρονικά διαστήματα καλούνται περιοδικοί, όπως λ.χ. ο κομήτης του ΧΑΛΕΥ.
 

 

 

 

 

 

 

 

     

 

 

  • Μεταξύ του Άρη και του Δία κινούνται αρκετές χιλιάδες ουράνια σώματα διαφόρων μεγεθών, που αποκαλούνται αστεροειδείς.
  • Μερικοί από αυτούς έχουν ελλειπτικές τροχιές, οι οποίες πλησιάζουν ή τέμνουν τη Γήινη τροχιά.
  • Οι αστεροειδείς είναι είτε συντρίμμια αρχέγονων συγκρούσεων ή απομεινάρια από την εποχή της δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος.
  • Ο πρώτος (και μεγαλύτερος) αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 1801 ονομάστηκε Δήμητρα.
  • Μόνο 33 γνωστοί αστεροειδείς ξεπερνούν σε διάμετρο τα 200 χιλιόμετρα και έχουν καταρρεύσει βαρυτικά σε σφαιρικό σχήμα. Οι υπόλοιποι έχουν σχήμα ακανόνιστο.
  • Το 1991 και το 1993 το διαστημόπλοιο Γαλιλαίος επισκέφθηκε δύο αστεροειδείς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Η Ζώνη του Kuiper είναι ένα μεγάλο σύνολο μικρών σωμάτων στην περιοχή του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος. Είναι ένας δίσκος στο επίπεδο της κίνησης των πλανητών και σε απόσταση από 30 μέχρι 50 περίπου αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο. Αποτελείται από δύο ειδών αντικείμενα: μικρά σώματα, παρόμοια με τον πλανήτη Πλούτωνα, σε αργή τροχιά γύρω από τον Ήλιο, και πυρήνες κομητών. Θεωρείται και ως μία δεύτερη ζώνη αστεροειδών, πέρα από την «Κύρια Ζώνη Αστεροειδών». Αυτοί οι αστεροειδείς και κομητικοί πυρήνες είναι γνωστοί ως Υπερποσειδώνεια Αντικείμενα (TransNeptunian Objects, TNOs).

  • Η βασική υποψία για την ύπαρξη μιας τέτοιας ζώνης γύρω από το Ηλιακό Σύστημα ήταν οι τροχιές των κομητών με μικρές περιόδους, που έδειχναν ότι πρέπει να προέρχονται από μια τέτοια περιοχή. Η ύπαρξή της προτάθηκε για πρώτη φορά το 1951 από τον αστρονόμο Γκέραρντ Κάιπερ (Gerard P. Kuiper) και επιβεβαιώθηκε παρατηρησιακά το 1992 με τον εντοπισμό του σώματος 1992 QB1.

  • Από τότε έχουν αναγνωριστεί πολλές εκατοντάδες σώματα στη ζώνη, μερικά από τα οποία φτάνουν σε διάμετρο τα χίλια χιλιόμετρα. Πρόκειται για παγωμένους κόσμους με κόκκινο χρώμα (λόγω της διάσπασης των υλικών της επιφάνειάς τους από την ακτινοβολία) και τροχιές που έχουν περίοδο εκατοντάδες έως χιλιάδες χρόνια. Μερικές φορές η βαρύτητα των μεγάλων πλανητών αποσπά ένα σώμα από τη ζώνη προς το εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος. Αυτά τα αντικείμενα λέγονται Κένταυροι και πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι ο δορυφόρος του Κρόνου Φοίβη είναι πιθανότατα ένα τέτοιο σώμα.

  • Η Ζώνη του Kuiper θα εξερευνηθεί για πρώτη φορά γύρω στο 2017, όταν η αμερικανική διαστημοσυσκευή «Νέοι Ορίζοντες» (New Horizons), αφού μελετήσει τον Πλούτωνα και το δορυφόρο του Χάροντα, θα προσεγγίσει ένα ή περισσότερα σώματα της ζώνης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Το Νέφος του Oort είναι περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αποτελείται από πυρήνες κομητών και βρίσκεται σε απόσταση από 50.000 - 100.000 AU από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακριά από τον Πλούτωνα ή περίπου ένα έτος φωτός. Λόγω της απόστασης δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί κάποιο σώμα από αυτά που το αποτελούν, με μόνη εξαίρεση τη Sedna, που υποστηρίζεται ότι είναι σώμα Oort. Το Νέφος του Oort λοιπόν είναι προς το παρόν κατά κύριο λόγο μια θεωρητική κατασκευή.

  • Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort δημιουργήθηκαν κι αυτά μαζί με τους πλανήτες και τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα εξακόντισε έξω απ' το ηλιακό σύστημα, προς όλες τις κατευθύνσεις. Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστεριών (που παίζουν ρόλο σε τέτοιες αποστάσεις) έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του.

 

 

 

ΑΡΧΙΚΗ     ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ     ΗΛΙΟΣ     ΠΛΑΝΗΤΕΣ     LINKS