Ο ιστορικός Πύργος Παλατάκι βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, στη συμβολή της Λ.Αθηνών με την οδό Στρ. Καραϊσκάκη. Πρόκειται για ένα σημαντικό κτίριο εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής που έχει αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο Κέντρο Πολιτισμού. Δεν έχει εξακριβωθεί με απόλυτη ιστορική βεβαιότητα πότε ακριβώς και από ποιόν χτίστηκε το Παλατάκι, η έπαυλη όπως την ονόμαζαν παλαιότερα. Δεδομένη είναι η ιστορική σημασία του χώρου που περιβάλλει τον Πύργο καθώς στο σημείο αυτό δόθηκε στις 6 και 8 Αυγούστου του 1826 η Μάχη του Χαϊδαρίου κατά την οποία ο Στρατάρχης Καραϊσκάκης και ο Γάλλος φιλέλληνας Κάρολος Φαβιέρος, ηγούμενοι 2500 ατάκτων πολεμιστών ο πρώτος και 1750 ανδρών τακτικού στρατού ο δεύτερος, αντιμετώπισαν τις δυνάμεις 12500 ανδρών του Κιουταχή που πολιορκούσε την Ακρόπολη. Μάλιστα στο χώρο υπάρχει ακόμη μαρμάρινη αναθηματική στήλη όπου υπήρχε η προτομή του Φαβιέρου και επιγραφή που πιστοποιεί το ιστορικό γεγονός. Σε άλλο σημείο του χώρου έχει ανεγερθεί προτομή του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Στα κείμενα του ιστορικού και πολεμιστή Χρήστου Βυζάντιου (1805-1877) αναφέρεται για πρώτη φορά κάποιος Πύργος με κήπο στον οποίο οχυρώθηκε ο Καραϊσκάκης κατά τη μάχη του Χαϊδαρίου και αυτή αποτελεί την πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη της έπαυλης με την αρχική της μορφή. Οι πολλές ομοιότητες που παρουσιάζει η αρχιτεκτονική του Πύργου στη σημερινή του μορφή με άλλα έργα του πολεοδόμου και αρχιτέκτονα Σταματίου Κλεάνθη (1802-1862), οδηγούν πολλούς στο συμπέρασμα ότι το Παλατάκι είναι έργο δικό του. Άλλη ισχυρότατη εκδοχή, στηριγμένη στα κατασκευαστικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία του Πύργου, θέλει το Παλατάκι έργο του Γάλλου Γουσταύου Μπουλανζέ. Τέλος, αρκετοί παρουσιάζουν σαν χρόνο οικοδόμησης του Πύργου το 1880 από τον Αθηναίο τραπεζίτη Νικόλαο Νάζο στην ιδιοκτησία του οποίου έχει περιέλθει στα τέλη του 19ου αιώνα η έκταση των 30 στρεμμάτων που περιβάλλουν τον Πύργο. Αργότερα, μετά το 1890 η έκταση περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Χιώτη εφοπλιστή Αντώνιου Παληού και η προϋπάρχουσα έπαυλη υφίσταται ακριβώς το 1900 μια ακόμη ανακατασκευή που ανέδειξε το Παλατάκι ως το επιφανέστερο και πλέον προβεβλημένο -λόγω και της θέσης του- οίκημα της ευρύτερης περιοχής. Το 1976 ο Πύργος Παλατάκι χαρακτηρίστηκε ως "οίκημα χρήζον ειδικής κρατικής προστασίας". Το 1979 ο περιβάλλον τον Πύργο χώρος κηρύχθηκε "διατηρητέος ιστορικός τόπος". Το 1982 πάρθηκε η αρχική απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού περί απαλλοτρίωσης του Πύργου και του περιβάλλοντος χώρου. Το 1985 το Παλατάκι περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Δήμου και αρχίζουν αμέσως οι εργασίες για την επισκευή και τη λειτουργική του αποκατάσταση. Οι φθορές από το χρόνο τόσο στην εξωτερική όψη του κτιρίου όσο και στο εσωτερικό ήταν μεγάλες. Το κτίριο είχε καταντήσει ένα ερείπιο. Επι πέντε ολόκληρα χρόνια ειδικευμένα συνεργεία του Δήμου και του Υπουργείου πολιτισμού εργάστηκαν αδιάκοπα με μεράκι, επιμονή και φαντασία για να επαναφέρουν το Παλατάκι στην παλιά του μορφή. Αποκαταστάθηκαν οι ξύλινες πόρτες και τα παράθυρα, οι οροφές και τα πατώματα, τα τζάκια από σκαλιστό μάρμαρο, τα φθαρμένα κεραμικά . Τα υλικά της αποκατάστασης και οι τεχνικές εργασίες δεν διαφέρουν από εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν από τους πρώτους τεχνίτες. Αποκαλύφθηκαν και αποκαταστάθηκαν οι τοιχογραφίες και οροφογραφίες που είχαν θαφτεί κάτω από στρώματα σοβάδων. Αλλά και εξωτερικά το κτίριο αποδόθηκε στην αρχική του μορφή, με την λοξευτή πέτρα και τις πολεμίστρες, φτιαγμένες από ειδικά τούβλα που χρειάστηκε να έλθουν από το εξωτερικό. Το 2002 αποκτήθηκε και η συνεχόμενη υπόλοιπη έκταση με τους φοίνικες και το νεοκλασσικό κτίριο όπου βρέθηκαν τοιχογραφίες του Γύζη. Έχουν ξεκινήσει οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου και έτσι διαμορφώνεται ένας ενιαίος αισθητικά και λειτουργικά χώρος πρασίνου και πολιτισμού στο κέντρο της πόλης.
