Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ Ι Ν Ο Υ Π Ο Λ Η  

ΙΣΤΟΡΙΑ       

      Το 657 π.χ. ο Βύζας ο Μεγαρεύς έκτισε στην απέναντι ακτή από τη Χαλκηδόνα μια πόλη που ονομάστηκε Βυζάντιο. Η πόλη εκείνη αναπτύχθηκε γρήγορα και επεκτάθηκε και στα εδάφη της ασιατικής ακτής. Τον 5ο αιώνα π.χ. οι Πέρσες κατέλαβαν το Βυζάντιο. Αργότερα στα τέλη περίπου του 2ου αιώνα μ.χ οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη και την κατέστρεψαν ολοκληρωτικά, χτίζοντας εκεί νέα πόλη που έφερε το όνομα της Αυγούστας Αντωνίνας.

       Το 324 μ.χ ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέλαβε την πόλη και αποφάσισε να την κάνει πρωτεύουσα του κράτους. Έχτισε νέα πόλη στην οποία περιέλαβε και την παλιά. Η Πόλη, όπως επικράτησε να λέγεται, χάρη στη γεωγραφική της θέση, ήταν σημαντικός κόμβος ανάμεσα σε Ευρώπη και Ασία. Αναπτύχθηκε με γοργό ρυθμό και εξελίχθηκε σε μεγάλο εμπορικό, στρατιωτικό και πολιτιστικό κέντρο του Ελληνισμού. Η αρχική της ονομασία ήταν Επτάλοφος ή Νέα Ρώμη. Τελικά όμως ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη, από το όνομα του ιδρυτή της, του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Υπήρξε η λαμπρότερη και πιο ονομαστή πόλη του κόσμου στη μεγάλη της ακμή.

       Η Κωνσταντινούπολη γνώρισε σκληρές μέρες από διάφορες πολιορκίες όπως αυτή των Αβάρων το 626 μ.χ., των Αράβων το 672 αλλά και το 717 μ.χ., των Ρώσων το 869 και το 924 μ.χ. αλλά και αυτή των Σταυροφόρων το 1203 μ.χ οι οποίοι εγκατέστησαν εκεί δικό τους αυτοκράτορα έως το 1261 μ.χ όπου διώχθηκαν από τον Μιχαήλ Η' τον Παλαιολόγο.

       Το 1432 μ.χ ένας νέος εχθρός εμφανίστηκε: Οι Τούρκοι πολιόρκησαν χωρίς επιτυχία την Κωνσταντινούπολη αλλά επαναλαμβάνοντας το 1453 (29 Μαίου) την απόπειρά τους, κατόρθωσαν να την κυριέψουν. Έτσι η Πόλη, η Βασιλεύουσα, μετατρέπεται από Ευρωπαϊκή σε Ασιατική πόλη και η πνευματική της ακτινοβολία γίνεται παρελθόν. Ο ελληνισμός της Πόλης διώκεται και το κομμάτι της ελληνικής ιστορίας της Πόλης συνεχίζεται στη συνοικία Φανάρι του Πατριαρχείου, όπου εξακολουθεί να υπάρχει συσπειρωμένο μέχρι τις μέρες μας.