Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ ήταν αεροπόρος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε το 1900 στη γαλλική πόλη Λιόν και χάθηκε για πάντα στα νερά του Τυρρηνικού Πελάγους (έξω από το νησί της Κορσικής) το 1944 κατά την εκτέλεση αναγνωριστικής πτήσης.
Η αποτυχία του στις προφορικές εξετάσεις της Ναυτικής Σχολής τον οδηγεί πρώτα στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη συνέχεια στο στρατό, όπου και υπηρετεί τη θητεία του στην Αεροπορία το 1921. Εκεί εκπαιδεύεται ως πιλότος, αναπτύσσει, αναπτύσσει σχέση λατρείας με τα αεροπλάνα και την περιπέτεια. Μετά το στρατό, και αφού αλλάξει διάφορα επαγγέλματα, καταλήγει στην πολιτική αεροπορία και γίνεται ένας από τους τολμηρούς πρωτοπόρους των διηπειρωτικών πτήσεων. Άνθρωπος με φιλελεύθερες ιδέες και δημοκρατικές αξίες, έλαβε μέρος στον Ισπανικό εμφύλιο το 1936 στο πλευρό των Δημοκρατικών. Το 1938 τραυματίζεται σοβαρά κατά τη διάρκεια μιας πειραματικής πτήσης από τη Νέα Υόρκη στη Γη του Πυρός. Δύο χρόνια αργότερα πολεμά στο πλευρό της Γαλλίας όταν γίνεται η γερμανική επίθεση, το 1940. Μετά την κατάρρευση του μετώπου συνεχίζει την αντίσταση στη Βόρειο Αφρική και αναλαμβάνει νέες αεροπορικές αποστολές, παρά το γεγονός ότι έχει υπερβεί το όριο ηλικίας των πιλότων και είναι ουσιαστικά ανάπηρος από τους πολλαπλούς τραυματισμούς του. Μέχρι το τέλος της ζωής του διατηρήθηκε αμείωτη η αγάπη του για τα αεροπλάνα αλλά και η αφοσίωσή του στα ανθρωπιστικά ιδανικά.
Το λογοτεχνικό του έργο έχει ως πηγή έμπνευσης τις προσωπικές του εμπειρίες στον αέρα και αποτελεί ύμνο για την μαγεία της περιπέτειας και για την ανθρώπινη τόλμη. Διαπερνάται από βαθιές ανθρωπιστικές αξίες, θεωρημένες υπό το πνεύμα των σύγχρονων καιρών. Στο κέντρο της σκέψης του βρίσκεται ο άνθρωπος ως συναισθηματικό πρόσωπο και ως εραστής της ελευθερίας.
Τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ταχυδρομείο του Νότου (1928), Νυχτερινή πτήση (τιμάται με το βραβείο Φεμινά και καθιερώνεται ως συγγραφέας, 1931), Γη του ανθρώπων (1939), Πιλότος Πολέμου (1942), Ο μικρός Πρίγκιπας (ίσως το καλύτερο και ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και αγαπημένα βιβλία του 20ου αι., εικονογραφημένο από τον ίδιο στην πρώτη έκδοση, 1943), Γράμμα σ’ έναν όμηρο (1943), Κάστρο (φιλοσοφικό δοκίμιο με ποιητικό ύφος, δημοσιεύθηκε τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του, 1948).
