Η πρώτη συστηματική καταγραφή αστερισμών ανήκει στον σπουδαίο Έλληνα αστρονόμο Ίππαρχο τον 2ο π.Χ. αιώνα, που δημιούργησε τον πρώτο κατάλογο αστερισμών, που δυστυχώς δεν διασώθηκε. Τον 2ο μ.Χ. αιώνα δημιουργήθηκε και διασώθηκε ένας άλλος κατάλογος από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, ο οποίος περιέχει 48 αστερισμούς που ήταν γνωστοί την εποχή εκείνη.

Το 1925 και το 1928, καθορίστηκαν τα ακριβή όρια του κάθε αστερισμού στον ουρανό και το αποτέλεσμα υιοθετήθηκε επισήμως το έτος 1930.

Σήμερα γίνονται επίσημα αποδεκτοί από τους αστρονόμους 88 αστερισμοί , μετά από απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως (IAU), με καλά καθορισμένα όρια.

Η επίσημη διεθνής ονομασία που δέχεται η IAU για τον κάθε αστερισμό είναι η λατινική, και οι επαγγελματίες αστρονόμοι χρησιμοποιούν συνήθως την επίσημη συντομογραφία αυτής της ονομασίας, που αποτελείται πάντα από 3 γράμματα.