Δημιουργία Φαινομένου

Οι δύο μαγνητικοί πόλοι της γης δεν ταυτίζονται ακριβώς με τους γεωγραφικούς, όπως φαίνεται και στην ακόλουθη εικόνα, αλλά οι δύο άξονες, μαγνητικός (λευκός) και περιστροφής (κόκκινος), σχηματίζουν μεταξύ τους γωνία. Εκεί που οι γραμμές είναι πυκνότερες το μαγνητικό πεδίο είναι ισχυρότερο και αυτό συμβαίνει στους πόλους.

Ταυτόχρονα ο πλανήτης υφίσταται αενάως έναν ανηλεή βομβαρδισμό τόσο από τις κοσμικές λεγόμενες ακτινοβολίες, όσο και από τον ήλιο, πού με τον ηλιακό άνεμο ραπίζει κι αυτός την Γη με κάθε λογής σωματίδια, ιδιαίτερα κατά τις περιόδους της έντονης ηλιακής δραστηριότητας, πού ακολουθεί τον περίφημο ενδεκαετή κύκλο, ή όταν εκδηλώνονται έκτακτες ηλιακές εκλάμψεις, πού προκαλούν ιονοσφαιρικές διαταραχές και μαγνητικές καταιγίδες.

Ο ήλιος έχει και αυτός την ατμόσφαιρά του και το μαγνητικό του πεδίο, που εκτείνονται στο διάστημα. Η ατμόσφαιρα του ηλίου αποτελείται κυρίως από υδρογόνο που παράγεται από τα υποατομικά πρωτόνια και ηλεκτρόνια πού βρίσκονται σε συνθήκες βρασμού (λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών πού επικρατούν εκεί), τα οποία μάλιστα εκτινάσσονται με μεγάλες ταχύτητες προς το διάστημα και μαζί με το ηλιακό μαγνητικό πεδίο συνιστούν τον λεγόμενο ηλιακό άνεμο.

Ο άνεμος αυτός πνέει πάνω στην μαγνητόσφαιρα της γης, την οποία συμπιέζει από το ένα μέρος, ενώ από το άλλο την επεκτείνει δημιουργώντας της μια ουρά, προσφέροντάς της ταυτόχρονα ενέργεια. Το φαινόμενο αυτό είναι ανάλογο με αυτό που παρατηρούμε όταν φυσάμε πάνω σε μια φούσκα  και της παραμορφώνουμε το σχήμα.

Για τη συνέχεια πατήστε εδώ..