1963-1982

Η ομάδα της McLaren ιδρύθηκε από τον Νεοζηλανδό Bruce Leslie McLaren (Μπρους Λέσλι ΜακΛάρεν) το 1963 με την ονομασία  "Bruce McLaren Motor Racing Ltd". Στη Formula-1 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 22 Μαΐου 1966 (Μονακό), με οδηγό τον ίδιο το McLaren και κινητήρα της Ford.

Η πρώτη νίκη σε αγώνα ήρθε δύο χρόνια αργότερα, στις 9 Ιουνίου  1968, στο Spa (Βέλγιο) με οδηγό και πάλι τον McLaren. Όμως η ομάδα δέχτηκε ισχυρό πλήγμα όταν το 1970 ο ιδρυτής της σκοτώθηκε σε ατύχημα καθώς δοκίμαζε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Can-Am, στην αγγλική πίστα Goodwood.M2B

Στη πενταετία 1968-1973 η McLaren κέρδισε συνολικά άλλες 7 φορές με τους Denny Hulme και Peter Revson να πετυχαίνουν πέντε και δυο νίκες αντίστοιχα. Επίσης, ο Peter Revson πήρε τη πρώτη pole position της McLaren (1η θέση στην εκκίνηση) στις 24 Σεπτεμβρίου 1972  (Καναδάς). Μετά τον θάνατο του McLaren την ομάδα είχε αναλάβει ο Αμερικάνος Edward "Teddy" Mayer -δικηγόρος στο επάγγελμα και στενός φίλος του Bruce- ο οποίος εξασφαλίζει τη χορηγία της Yardley  και καταφέρνει τελικά ότι δεν είχε καταφέρει ο McLaren... να κατακτήσει πανηγυρικά τη κορυφή της Formula.1.                                                                                                                                                                                                        

Με τον νεαρό Βραζιλιάνο Emerson Fittipaldi (Έμερσον Φιτιπάλντι) να κερδίζει τρεις αγώνες (Βραζιλία, Βέλγιο, Καναδά) και τον βετεράνο  Hulme άλλον ένα (Αργεντινή) η McLaren κατέκτησε το 1974  και τους δύο τίτλους (Οδηγών και Κατασκευαστών). Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η χρηματοδότηση της ομάδας από τη Marlboro... μια συνεργασία που έμελλε να κρατήσει 22 ολόκληρα χρόνια!

Η επόμενη χρονιά (1975) βρήκε τη McLaren να τερματίζει τρίτη στο πρωτάθλημα Κατασκευαστών και τον  Fittipaldi δεύτερο στο πρωτάθλημα Οδηγών. Όμως το 1976 η McLaren επανήλθε στους τίτλους με τον νεοεισελθόντα James Hunt (Τζέιμς Χαντ) να δίνει ηρωική μάχη κόντρα στον  Lauda της Ferrari καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου. Στον τελευταίο αγώνα, στην ιαπωνική πίστα Mount Fuji, ο  Hunt  κατάφερε υπό καταρρακτώδη βροχή να τερματίσει τρίτος και ταυτόχρονα 1ος στη γενική κατάταξη (με ένα μόλις βαθμό περισσότερο από τον Lauda). Το 2ο πρωτάθλημα Οδηγών (και ο 3ος τίτλος συνολικά) της McLaren ήταν γεγονός.

Από τον Οκτώβριο του 1977 (όπου ο  Hunt κέρδισε στην Ιαπωνία) και για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια η McLaren δεν κατάφερε να ξανακερδίσει αγώνα. Το "ρόδι" τελικά σπάει ο John Watson  κερδίζοντας στην αγγλική πίστα Silverstone, τον Ιούνιο του 1981. Αυτή ήταν και η μοναδική νίκη της ομάδας εκείνη τη χρονιά.

Όμως η McLaren είχε ήδη μπει σε μια καθοριστική δεκαετία για την ιστορία της, χωρίς να το γνωρίζει ακόμα. M5A

                                                                                                                                                                                                                                                                    Το πρώτο ουσιαστικό βήμα είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα, όταν το Σεπτέμβριο του 1980 ανέλαβε την ομάδα ο Ron Dennis (Ρον Ντένις). Ο  Dennis είχε ήδη μια επιτυχημένη αγωνιστική ομάδα, τη Project Four, που με τα χρώματα της  Marlboro είχε κατακτήσει τίτλους τόσο στη Formula-2 όσο και στη Formula-3. Η Phillip Morris, στην οποία ανήκει η  Marlboro, υπήρξε ο συνδετικός κρίκος για τον ερχομό του Dennis στη McLaren που τελικά κατέληξε στην ένωση των δύο ομάδων σε μία καινούρια, τη  "McLaren International Ltd"... ονομασία η οποία διατηρείται έως σήμερα.

Η πρώτη κίνηση του  Dennis ήταν να φέρει στην ομάδα νέο σχεδιαστή, το John Barnard, ο οποίος το καλοκαίρι του 1981 παρουσίασε ένα επαναστατικό μονοθέσιο, το MP4... το πρώτο στην ιστορία της Formula-1 με αμάξωμα από σύνθετα υλικά (ανθρακονήματα και kevlar), με το οποίο ο  Watson  έδωσε τέλος στην ανομβρία τρεισήμισι ετών. M7B