Η εισαγωγή, η διάδοση και η αποδοχή της διονυσιακής οργιαστικής λατρείας, που ερχόταν σε αντίθεση με  το ελληνικό πνεύμα, δεν έγινε απρόσκοπτα σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Την είσοδο του Διονύσου στο αρχαίο Ελληνικό πάνθεον ευνόησε το Μαντείο των Δελφών και έτσι,ο ενθουσιαστικός διονυσιακός χαρακτήρας προστέθηκε στη μαντική δράση του Απόλλωνα. Το δελφικό έτος ήταν μοιρασμένο ισότοπα ανάμεσα στη λατρεία του Διονύσου και του Απόλλωνα. Από τον αιώνα π.Χ .δεν υπάρχει ελληνική πόλη που δεν τον λάτρευε.