Η εξέλιξη της φωτογραφικής μηχανής

  

 

(Κώστα Ορδόλη, "Αττική-Αγγελικό και μαύρο φως", Ίνδικτος, 1998)

  Ο Κώστας Ορδόλης δουλεύει σοβαρά και με πάθος στον χώρο τής δημιουργικής φωτογραφίας εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια, παράλληλα με την εντελώς διαφορετική βιοποριστική του απασχόληση. Είναι δηλαδή ένας ακόμη δημιουργός που πυκνώνει τις τάξεις των καλών φωτογράφων που αποκαλούνται ερασιτέχνες, αλλά προσδίδουν στη φωτογραφική τους δουλειά ηθική σημασία συχνά μεγαλύτερη από αυτή τού βιοποριστικού τους επαγγέλματος. Ο χώρος που τον απασχόλησε από παλιά ήταν αυτός τής λεγόμενης φωτογραφίας δρόμου. Μιας φωτογραφίας φαινομενικά εύκολης και ουσιαστικά εξαιρετικά δύσκολης, μια και η απουσία συγκεκριμένης αισθητικής και νοηματικής πρότασης (όπως συνήθως συμβαίνει) την καθιστά τις περισσότερες φορές απελπιστικά πληκτική.

  Εδώ και λίγα χρόνια ο Κώστας Ορδόλης άρχισε να ασχολείται και με τη φωτογραφία θεατρικών παραστάσεων δείχνοντας και σε αυτόν τον τομέα τις ικανότητές του. Το πρώτο του βιβλίο «Ακροπόλ», καταγραφή των γυρισμάτων τής ομώνυμης ταινίας τού Παντελή Βούλγαρη, δεν ξεπέρασε το στάδιο (που δεν είναι λίγο) μιας αξιοπρεπούς και έντιμης, επαγγελματικού επιπέδου, απόδοσης των στιγμών και σκηνών. Δεν έφτασε όμως σε φωτογραφίες που θα μπορούσε κανείς να αποσπάσει από το σώμα τού βιβλίου και να εντάξει σε ένα έργο, τού οποίου η σημασία και η αξία θα υπήρχε και θα λειτουργούσε ανεξάρτητα από το θέμα και τον λόγο για τον οποίον έγιναν [...].

Πίσω                                                                Η συνέχεια του άρθρου βρίσκεται εδώ