Η θρησκεία του κράτους ήταν βασισμένη
στην λατρεία του Ήλιου. Οι αυτοκράτορες Ίνκας θεωρούνταν
οι απόγονοι του Θεού Ήλιου και λατρεύονταν σαν θεότητες.
Ο χρυσός, το σύμβολο του Ήλιου, ήταν εξαιρετικά
εκμεταλλεύσιμος για να τον χρησιμοποιούν οι ηγέτες και
τα μέλη της αφρόκρεμας, όχι τόσο σαν αντάλλαγμα αλλά
κυρίως για εθιμοτυπικούς και διακοσμητικούς σκοπούς. Η
θρησκεία κυριαρχούσε σε όλη την πολιτική δομή.Οι
θρησκευτικές πρακτικές αφορούσαν χρησμούς, θυσίες ως
προσφορά, θρησκευτικούς φόβους και δημόσιες
εξομολογήσεις. Ένας ετήσιος κύκλος θρησκευτικών γιορτών
ήταν στο ημερολόγιο των Ίνκας, εξαιρετικά ακριβής, όπως
η γεωργική χρονιά.
...
Πίστευαν στην μεταθανάτιο ζωή και έτσι οι
ιεροτελεστίες που ήταν συνδεδεμένες με την λατρεία του νεκρού
ήταν πολύ σημαντικές. Οι Ίνκας ήξεραν να συντηρούν τους νεκρούς
τους μ’ ένα τρόπο παρόμοιο με αυτό των αρχαίων Αιγυπτίων και να
«ζωγραφίζουν» ακατάληπτα σχήματα στο έδαφος.Η αρχαιολογική
σκαπάνη έχει φέρει στο φως χιλιάδες μούμιες που η ηλικία τους
ξεπερνάει τους 5 αιώνες.
Οι μούμιες των Ίνκας αποτελούνται από τουλάχιστον τρεις
βασικούς τύπους:
* Μια άλλη σχετική ομάδα από μούμιες των
Ίνκας είναι οι Chachapoya, γνωστές μερικές φορές ως τις μούμιες
του «λαού Cloud». Αυτά προέρχονται από το βόρειο Περού.
* Τις
μούμιες των ηγεμόνων. Οι περισσότεροι κρατήθηκαν στο Κούσκο, αν
και τουλάχιστον οι μούμιες των τριών βασιλιάδων εστάλησαν στην
Λίμα.
* Τις μούμιες
παιδιών που θυσιάζονταν, τα οποία έχουν βρεθεί στις
κορυφές των βουνών στο Περού, τη Χιλή και την Αργεντινή.
Τα παιδιά αυτά έγιναν φυσικές μούμιες, λόγω των
υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών. Η «Χουανίτα, η κόρη
των πάγων», η σωρός ενός κοριτσιού που είχε διατηρηθεί
σε ένα παγωμένο βουνό, είναι η πιο διάσημη μούμια.