1992-1998

Το 1992 είναι η τελευταία χρονιά συνεργασίας με τη Honda και το τέλος της περιόδου βρίσκει τη McLaren στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος Κατασκευαστών, έχοντας πετύχει συνολικά 5 νίκες (3 ο Senna και 2 ο Berger). M28C1979

Το 1993, με την περσινή εξέλιξη του οκτακύλινδρου κινητήρα  HB της Ford  (1992) και τον  Michael Andretti παρτενέρ του Senna, η McLaren τερματίζει και πάλι 2η ενώ καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου ο Βραζιλιάνος παλεύει μόνος του κόντρα στην ανώτερη Williams του Prost. Πετυχαίνει πέντε νίκες και τερματίζει δεύτερος (πίσω από τον Γάλλο), όμως η McLaren ξεπερνάει σε σύνολο νικών τη Ferrari με 16 χρόνια λιγότερης εμπλοκής στη Formula-1. Εδραιώνεται έτσι ως η πιο επιτυχημένη ομάδα του αθλήματος ακόμα και στις συνειδήσεις των μεγαλύτερων αντιπάλων της.

Την ίδια χρονιά ντεμπουτάρει στη Πορτογαλία με τη McLaren ο Φινλανδός Mika Hakkinen κι εντυπωσιάζει τους πάντες όταν στα προκριματικά παίρνει τη 3η θέση, μπροστά από τον Senna (κανείς από τους δυο όμως δεν καταφέρνει να τερματίσει στον αγώνα).M29F1981

M29F1981τελευταία νίκη στη καριέρα του  Senna ήταν και η τελευταία της McLaren για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (Αυστραλία, 1993). Το 1994 η McLaren "φοράει" τον δεκακύλινδρο κινητήρα της Peugeot, ενώ ο  Hakkinen "προβιβάζεται" σε πρώτο οδηγό της ομάδας αφού ο  Senna  φεύγει για την Williams. Λίγο αργότερα (και χωρίς άλλη νίκη) ο Βραζιλιάνος πεθαίνει άδοξα, υπό αμφισβητούμενες συνθήκες, στη πίστα του Αγ.Μαρίνου. Πολλοί υποστηρίζουν πως η αδυναμία της McLaren να ξανακερδίσει αγώνα τα επόμενα τρία χρόνια αποτέλεσε τη περίοδο πένθους για το χαμό του αγαπημένου της παιδιού.

Το 1995 ο Dennis κλείνει, για λογαριασμό της McLaren, συμφωνία με τη Mercedes, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα. Ο δεκακύλινδρος γερμανικός κινητήρας είναι μάλλον καλύτερος από τον προηγούμενο της Peugeot, αλλά υστερεί σημαντικά έναντι των Renault, Ford και Ferrari, ιδιαίτερα στην αξιοπιστία. Την επόμενη χρονιά, το 1996, η Marlboro σταματάει να χορηγεί τη McLaren και στη θέση της έρχεται η West. Στο διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ 1994 και 1996 μια πλειάδα οδηγών παρελαύνει δίπλα στο Hakkinen (Brandle, Blundell, Mansell, Magnussen και Coulthard) όμως κανένας τους δεν καταφέρνει να κάνει ούτε μια νίκη. Και τις τρεις χρονιές η McLaren τερματίζει 4η στο πρωτάθλημα Κατασκευαστών.M301980       Το 1997, η McLaren αλλάζει τα χρώματά της από ασπροκόκκινα σε ασημόμαυρα, ο  Dennis  προσλαμβάνει για σχεδιαστή τον "πολύ" Adrian Newey (Αντριαν Νιούι) και ο David Coulthard (Ντέιβιντ Κούλχαρντ) βάζει τέλος στην τετραετή αποχή της ομάδας από νίκες: κερδίζει τον αγώνα της Μελβούρνης (Αυστραλία). Στο τέλος της περιόδου η McLaren βρίσκεται και πάλι 4η στο πρωτάθλημα Κατασκευαστών, όμως οι 63 βαθμοί που συγκεντρώνει αποτελούν τη 2η καλύτερη επίδοση τέταρτης ομάδας στην ιστορία της Formula-1 (πρώτη είναι η Lotus, με 71 βαθμούς, το 1985). Επίσης, οι  Coulthard και  Hakkinen  τερματίζουν 3ος και 6ος, αντίστοιχα, στο πρωτάθλημα Οδηγών, όντες οι μοναδικοί πιλότοι της σαιζόν που πετυχαίνουν διπλή νίκη (1-2)... στον τελευταίο αγώνα, στη Jerez. Η McLaren είναι πλέον έτοιμη να διεκδικήσει ξανά περισσότερους τίτλους.

Η διετία 1998-1999 επιβραβεύει με το καλύτερο τρόπο το "πάντρέμα" των στρατηγικών κινήσεων του Dennis, αρχικά με την υπομονετική εξέλιξη μονοθεσίου &  κινητήρα (από Newey & Mercedes, αντίστοιχα) και αμέσως μετά με τη διατήρηση των Mika Hakkinen (Μίκα Χάκινεν) και  David Coulthard στο τιμόνι της ομάδας για τρίτο συνεχόμενο έτος. Με συνολική συγκομιδή 16 νίκες, 23 pole positions και 18 ταχύτερους γύρους (σε 38 αγώνες) η McLaren κάνει το 8ο νταμπλ της ιστορία της (1998) και ο  Hakkinen κατακτάει 2 συνεχόμενους παγκόσμιους τίτλους (1998, 1999).