Απ' όλα τα νεραϊδένια πλάσματα, τα ξωτικά είναι αυτά που συναντάμε συχνότερα στους ρομαντικούς θρύλους. Τα ξωτικά είναι πλάσματα του φωτός, γνωστά στους Ιρλανδούς ως άνθρωποι της Ντάνα, θεότητας της Μητέρας Γης. Εκείνη ανέθεσε τη φύλαξη της φύσης στα ξωτικά, που επιβλέπουν το έργο των ντέβα της φύσης και χαίρονται με την ομορφιά του φυσικού κόσμου και όλων των πλασμάτων που τον κατοικούν.

         Τα ξωτικά συχνά αποκαλούνται όμορφος λαός επειδή είναι από κάθε άποψη τελειότερα από εμάς. Με τα βελουδένια εξωτικά τους μάτια και τα λεπτά χαρακτηριστικά τους, είναι η προσωποποίηση της χάρης και της ευφυίας. Είναι συντονισμένα σε τόσο υψηλές πνευματικές συχνότητες, που τα σώματά τους έχουν μικρότερη πυκνότητα από τα δικά μας. Αυτό τους επιτρέπει να αλλάζουν μορφή, να πετούν στον αέρα, ακόμα και να περνούν μέσα από στέρεα αντικείμενα.

          Ζουν σε κοινότητα ομαδικά και όλη τους η ζωή είναι μια τελετουργία αγάπης. Γιορτάζουν τις εποχές και τιμούν τις δυνάμεις της φύσης. Σπάνια εμφανίζονται στο φως της ημέρας, όχι επειδή το αποφεύγουν αλλά επειδή τα διαπερνά.

           Αν και από τη φύση τους είναι καλοπροαίρετα απέναντι στους ανθρώπους η σχέση τους γίνεται ολοένα και πιο τεταμένη. Γνωρίζουν ότι η μεγάλη αποστολή των ανθρώπων είναι να εκφράζουν την ψυχή του πλανήτη και εκείνα εκφράζουν το πνεύμα του. Τα θλίβει η άγνοια, η κακία, η αδιαφορία και για αυτό έχουν με τον καιρό γίνει επιφυλακτικά απέναντι στους ανθρώπους.

       Σημάδια που μαρτυρούν την παρουσία τους είναι οι αποκαλούμενοι "νεραϊδένιοι δακτύλιοι", οι μυστηριώδεις εκείνοι κύκλοι μικρών μανιταριών όπου τα ξωτικά κάνουν τα τελετουργικά τους γλέντια.