Η εξέλιξη της φωτογραφικής μηχανής
(Johanna Weber,Πρόσωπα από την Αντίσταση - Μνήμη θανάτου Μνήμη Ζωής,
Εκδόδεις Άγρα, 1996)
Μια φωτογραφία συντίθεται από το μίγμα ενός ποσοστού επικοινωνίας και ενός ποσοστό ποίησης. Οι αναλογίες μεταξύ τους κατατάσσουν τη φωτογραφία στον χώρο τής καταγραφής ή τής τέχνης. Στη δεύτερη περίπτωση πρέπει η ίδια η εικόνα να ενσωματώνει όλα τα στοιχεία που συνιστούν τη μεταμόρφωσή της και γεννούν τη συγκίνηση. Στην πρώτη, η επικοινωνία επιτυγχάνεται (στην καλύτερη περίπτωση) με τη βοήθεια κοινών πολιτισμικών αναφορών, στις οποίες οι περισσότεροι θεατές μπορούν να ανατρέξουν, και (στη χειρότερη περίπτωση) με τη βοήθεια άλλων κειμένων και σχολίων, οπόταν η λειτουργία τής φωτογραφίας περιορίζεται στην εικονογράφηση τής λεκτικής επικοινωνίας. Είναι φυσικό το ευρύ κοινό να είναι πολύ πιο εξοικειωμένο με την επικοινωνιακή διάσταση τής φωτογραφίας από ό,τι με την ποιητική της, η οποία προϋποθέτει και μια γνώση τού τρόπου λειτουργίας τού φωτογραφικού ποιητικού λόγου [...].