Την άνοιξη του 1770 μία ναυτική μοίρα λίγων πλοίων
αποβιβάζεται στο Οίτυλο κατ΄ εντολή της αυτοκράτειρας της Ρωσίας
Αικατερίνης Β΄ που ένα χρόνο πριν είχε κηρύξει τον πόλεμο εναντίον
των Τούρκων, με επικεφαλείς τους αξιωματικούς της Τσαρικής φρουράς
Αλέξανδρο και Θεόδωρο Ορλώφ.
Αρχικά, με τη βοήθεια ξεσηκωμένων Ελλήνων, κατέλαβαν το Μυστρά και
το Ναβαρίνο. Στην Τρίπολη όμως απέτυχαν, με αποτέλεσμα το διωγμό και
την σφαγή των Ελλήνων, στην Κορώνη δεν μπόρεσαν να καταλάβουν το
φρούριο και μετά από δύο μήνες έλυσαν την πολιορκία, το ίδιο και στη
Μεθώνη όπου μετά από σκληρή πολιορκία δέκα ημερών αναγκάστηκαν να
εγκαταλείψουν τις θέσεις τους καθώς 8000 Αλβανοί είχαν ενισχύσει τις
τουρκικές δυνάμεις.
Οι Ρώσοι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν και το Ναβαρίνο. Ανατινάζουν
τα πυρομαχικά τους και αποχωρούν επιβιβάζοντας στα πλοία τους μόνο
μερικούς Έλληνες αρχηγούς αφήνοντας στο έλεος των Αλβανών όλους τους
άλλους. Μετά την αποχώρηση των Ρώσων οι Τούρκοι κράτησαν το
Νιόκαστρο άλλα 50 χρόνια, μέχρι την Ελληνική Επανάσταση (1821).
Οι επιπτώσεις της αποτυχημένης εξέγερσης που ονομάστηκε Ορλωφική
ήταν τραγικές διότι εκτός από τις σφαγές, τουλάχιστον 30000 Έλληνες
εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο με προορισμό τα Ιόνια νησιά και τη
Σικελία. Στους δε οικισμούς της Πελοποννήσου και ειδικότερα της
Μεσσηνίας κυριαρχούσε εικόνα καταστροφής και ερήμωσης.
