ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΘΕΣΗ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
Η πόλη του Παρισιού εξελίχθηκε από έναν κέλτικο οικισμό στα μέσα του 3ου αιώνα π.χ πάνω στο νησί που βρίσκεται το σημερινό κέντρο της μεγαλούπολης, στον ποταμό Σηκουάνα.
Το 52 π.Χ ο οικισμός κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Τότε ονομάστηκε το Παρίσι 'Lutetia' (Lutèce). . Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ιδρύθηκαν ένα αμφιθέατρο, λουτρά και ένας χώρος συγκέντρωσης (Forum) στην αριστερή όχθη του ποταμού Σηκουάνα.
Τον 3ο αιώνα μ.Χ έφεραν μερικοί ιεραπόστολοι τον χριστιανισμό για πρώτη φορά στο Παρίσι. Ο άγιος Διόνυσος του Παρισιού έγινε το 250 μ.Χ ο πρώτος επίσκοπος του Παρισιού. Αργότερα όμως, κατά την διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δέκιου, αποκεφαλίστηκε στον λόφο της Μονμάρτρης. Στο μέρος όπου τον θάψαν, ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα η Βασιλική του Αγίου Διονυσίου (Saint Denis), η οποία χρησίμευε από τότε ως χώρος ταφής των Γάλλων βασιλιάδων. Το 360 η πόλη μετονομάστηκε οριστικά Παρίσι.
Το 486 η ρωμαική κυριαρχία έλαβε τέλος στο Παρίσι και στη Βόρεια Γαλλία, καθώς τα στρατεύματα των Μεροβινγκίων κατέλαβαν την πόλη. Ο βασιλιάς Chlodwig έγινε το 486 ο πρώτος βασιλιάς της Γαλλίας.
Το 508 το Παρίσι έγινε πρωτεύουσα του κράτους των Φράγκων.
Το 586 μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε την πόλη ολοσχερώς.
Ο πολύ σκληρός χειμώνας 763/764-ο ποταμός Σηκουάνας πάγωσε ως τον πάτο-ήταν η αιτία για μια μεγάλη πείνα στο Παρίσι, και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από το κρύο.
Το 794 ο Κάρολος ο Μέγας έκανε το ’αχεν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας.
Τον 9ο αιώνα το Παρίσι δέχτηκε αλλεπάλληλες επιθέσεις των Βίκινγκς. Παρ όλες τις πολύμηνες επιθέσεις των Βίκινγκς, και μετά από σκληρές μάχες και πολλά θύματα, οι Βίκινγκς δεν ξαναεπιτέθηκαν στο Παρίσι.
Το 987 ο Hugo Capet έγινε βασιλιάς και έκανε το Παρίσι πρωτεύουσα της Γαλλίας και ίδρυσε την δυναστεία των Καπετίδων που διήρκεσε μέχρι το 1328.
το 1163 άρχισε το χτίσιμο της Παναγίας των Παρισίων και γύρω από την πόλη χτίστηκαν προστατευτικά τείχη.
Το 1181 έγινε η πρώτη δημόσια αγορά. Κατά την διάρκεια του 13ου αιώνα υπήρξαν πολλές φυσικές καταστροφές στο Παρίσι όπως πλημμύρες.
Το 1210 άρχισε να χτίζεται και το Λούβρο. Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα το Παρίσι ήταν χωρισμένο σε μια δεξιά όχθη, όπου κυριαρχούσε η πολιτική, η οικονομία και η θρησκεία, και στην αριστερή όχθη, όπου κυριαρχούσε το προπύργιο των διανοούμενων.
Στην αριστερή όχθη, ιδρύθηκε το 1257 το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης.
Στις αρχές του 16ου αιώνα πέθαιναν πολλοί άνθρωποι από την χολέρα. Κάτω από την βασιλεία του Φραγκίσκου Α΄ (1494-1547) αναπτύχθηκε η τέχνη και ο πολιτισμός. Αγόρασε πολλά έργα τέχνης του Τιτσιάνο, του Μιχαήλ ’γγελου και του Ραφαήλ, θέτοντας τις βάσεις για την βασιλική συλλογή πινάκων ζωγραφικής. Επίσης προέκτεινε το κάστρο Φονταινεμπλό. Ίδρυσε το "Γαλλικό Κολλέγιο", το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα και εκεί διδάσκονταν Ελληνικά, Λατινικά και Εβραϊκά.
Κατά την διάρκεια των πολέμων των Ουγενότων από το 1562 μέχρι το 1598 το Παρίσι έμεινε σε καθολική ιδιοκτησία. Στην νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, 24 Αυγούστου 1572, δολοφονήθηκαν 10000 άνθρωποι στο Παρίσι. Το 1598 με το Έδικτο της Νάντης οι πόλεμοι των Ουγενόττων τελείωσαν.
Υπό τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ η οικονομία άρχισε να βελτιώνεται. Ίδρυσε 3 τμήματα του Παρισιού τα οποία υπάρχουν ως σήμερα. Το ανάκτορο του Λουξεμβούργου (Palais de Luxembοurg) και το Palais Royal χτίστηκαν εκείνη την περίοδο. Το βασιλικό τυπογραφείο(1620), ο Βοτανικός Κήπος(1626) και η Γαλλική Ακαδημία(1635) δυνάμωσαν την πολιτιστική σημασία της πρωτεύουσας.
Η βιομηχανική επανάσταση, η Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία και η Belle Époque αποτέλεσαν σημαντικοί παράγοντες ανάπτυξης της Πόλης.
Το 1840, οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες επέτρεψαν την εισροή μεγάλου αριθμού μεταναστών στο βιομηχανικό Παρίσι. Την ίδια εποχή, ο Haussmann επιδιώκει να μετατρέψει τους μεσαιωνικούς δρόμους σε λεωφόρους και τις παλαιότερες προσόψεις των κτιρίων σε νεοκλασικές για να ομορφύνει την πόλη.
Μεταξύ 1832 και 1842, 20.000 άνθρωποι πέθαναν από την χολέρα.
Μεταξύ 1870-1871, το Παρίσι υπέφερε από την πολιορκία, που οδήγησε στο τέλος του Γαλλό - Πρωσικού πολέμου. Εξαιτίας του χάους που προκλήθηκε από την πτώση της κυβέρνηση του Ναπολέοντα ΙΙΙ, η Commune του Παρισιού έκαψε πολλά αρχεία, ενώ 20.000 κάτοικοι σκότωθηκαν μετά τις συμπλοκές των δυνάμεων της κυβέρνησης και τηςCommune. Η εβδομάδα αυτή ονομάστηκε αιματηρή "semaine sanglante" (Bloody Week).
Κατά την διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα, το Παρίσι δέχεται συχνά την Παγκόσμια Έκθεση. Ο Πύργος του ’ιφελ εγκαινιάστηκε γι'αυτή του 1889 (100 χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης) και μετρό του 1900.
Πριν τον πόλεμο, το Παρίσι ήταν καλλιτεχνικό κέντρο. Συγκεντρώνονταν από τον Πικάσο και τον Νταλί μέχρι τον Χέμινγουει.
Ο γερμανικός στρατός κατέλαβε το Παρίσι κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, από το 1940 έως το 1944. Στις 25 Αυγούστου, η άφιξη του δεύτερου τάγματος τεθωρακισμένων του στρατηγού Λεκλέρ (Leclerc), σήμανε και το τέλος της κατάληψης της πρωτεύουσας, χωρίς να σημειωθούν παραπάνω ζημιές ˙ ο στρατηγός Ντίτριχ φον Χολτίτζ (Dietrich von Choltitz) δεν υπάκουσε στις διαταγές του Χίτλερ που απαιτούσε την καταστροφή του Παρισιού.
Στο μεταπολεμική περίοδο αναπτύχθηκε η νέα εμπορική πόλη με το όνομα La Defense και το συγκοινωνιακό δίκτυο ενισχύθηκε από το RER.
Το Παρίσι οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 και 1924. Ήταν επίσης υποψήφια το 1992, 2008 και 2012 που κερδήθηκαν τελικά από τις πόλεις της Βαρκελώνης, του Πεκίνου και του Λονδίνου αντίστοιχα.
