Ιστορία Προσωπικότητες Αξιοθέατα Παράδοση Φωτογραφίες Σύνδεσμοι Αρχική Σελίδα

 

 

Πανηγύρια

Κουζίνα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τοπική Κουζίνα

Αυγοτάραχο Μεσολογγίου, η βασιλική τροφή

Απόλυτα φυσικό προϊόν - χωρίς συντηρητικά - υψηλής διατροφικής αξίας με μακρότατη επίγευση. Κατέχει εξέχουσα θέση στην αγορά των γκουρμέ προϊόντων. Το αυγοτάραχο αποτελούσε εκλεκτή λιχουδιά από την εποχή των Φαραώ, ήταν γνωστό στο Βυζάντιο, ενώ αποτελούσε ουσιαστική και σημαντική διατροφή στο διαιτολόγιο των αρχαίων. Πλούσιο σε πρωτεϊνες, ω3 και σελήνιο, νηστίσιμο, με λίγες θερμίδες. Περιέχει Βιταμίνες Α, B, C, σίδηρο, ασβέστιο. Συνιστάται σε αθλητές για επιδόσεις. Η παράδοση μας λέει ότι τρώγεται μόνο του, κομμένο σε λεπτές φέτες, αφού καθαριστεί από το κερί που το προστατεύει, πάνω σε φρυγανισμένο ζεστό ψωμί. Η διάρκεια ζωής μιας ράβδου ξεπερνα τον ένα χρόνο, η σωστότερη όμως περίοδος ανάλωσης του είναι μέσα στο πρώτο δεκάμηνο. Όσο νωπότερο καταναλωθεί το αυγοτάραχο τόσο πιο δυνατή είναι η γεύση του.

Τα ψάρια

Η παραδοσιακή Μεσολογγίτικη κουζίνα αποτελείται από ψάρια, κυρίως χέλια (που εξάγονται), γλώσσες, τσιπούρες, αυγοτάραχο, αλάτι αλυκών, και παστά ψάρια. Η ευρύτερη περιοχή παράγει κηπευτικά που θεωρούνται πολύ γευστικά. Τα δρομάκια γύρω από το κέντρο της πόλης είναι γεμάτα από ουζερί που προσφέρουν εκλεκτούς μεζέδες. Χάρη στη λιμνοθάλασσα το Μεσολόγγι απολαμβάνει φρέσκο ψάρι το οποίο οι ντόπιοι φροντίζουν να μαγειρεύουν με μαστοριά. Δημοφιλέστατο έδεσμα εξακολουθούν να είναι τα χέλια τα οποία φτιάχνονται βραστά, ψητά, στη σούβλα αλλά και «πετάλια» και «καβάτσα». Ένας ακόμα δημοφιλής μεζές είναι ο παστός σπάρος, ο οποίος αφού μπει στο αλάτι μπορεί να φαγωθεί τρεις μέρες αργότερα με λαδολέμονο ή σκέτος. Το «μπουργέτο» είναι κέφαλοι μαγειρεμένοι στην κατσαρόλα. Οι «λίγδες» μικρές τσιπούρες τηγανητές, είναι ακόμα ένας μεζές. Την άνοιξη που γίνονται οι αγκινάρες, περνούν πλανόδιοι από τα καφενεία και πουλούν μικρά φρέσκα αγκιναράκια. Τα αγκιναράκια αυτά, αφού ξεφλουδιστούν, αλατίζονται με το νόστιμο αλάτι των αλυκών της λιμνοθάλασσας και τρώγονται επιτόπου ως μια λιχουδιά για το ούζο. Άλλοι πάλι μαζεύουν αυτά τα μικρά αγκιναράκια, τα ξεφλουδίζουν και αφού τα βράσουν ελαφρά, τα σερβίρουν με λαδολέμονο.