Οι Λογοτέχνες

Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Γεννήθηκε στην Πάτρα από γονείς Μεσολογγίτες και επέστρεψε ορφανός σε ηλικία 7 ετών στο Μεσολόγγι, το οποίο πάντα θεωρούσε πραγματική πατρίδα του. Το 1876 έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στα νομικά (ήταν και ο πατέρας του νομικός), τα οποία όμως θα εγκαταλείψει γρήγορα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Άφησε τεράστιο ποιητικό έργο, στο οποίο αφιερώθηκε εγκαταλείποντας τη νομική. Ωδές, ελεγεία, σάτιρες, δράματα, μεταφράσεις. Πολλά ποιήματά του τα αφιέρωσε στο αγαπημένο του Μισολόγγι, όπως το έλεγε.

Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869-1943)

Γόνος πλούσιας οικογένειας και γλεντζές, ο ποιητής του «Τάκη Πλούμα» και «Μπαταριά» θεωρείται από τους καλύτερους λυρικούς της γενιάς του . Το 1888 γράφτηκε στη Νομική σχολή αλλά την εγκατέλειψε για την ποίηση. Η γνωριμία του με τον Ζαν Μωρεάς επηρέασε την ποίησή του , όπως άλλωστε και η παραμονή του στο Παρίσι από 1909 – 1915. Στα Μεσολογγίτικα ποιήματά του – ο ίδιος τα αναγνώριζε σαν τα καλύτερά του – ξυπνάει η συνείδηση του τόπου του και του εαυτού του . Εκεί «το κινούν αίτιο της ψυχικής του ευφορίας είναι πάντα η νοσταλγία της γενέθλιας γης». Παντρέυτηκε την κόρη του Μεσολογγίτη πρωθυπουργού Δεληγιώργη.

Αντώνης Τραυλαντώνης (1867-1943)

Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και υπηρέτησε στην εκπαίδευση ως καθηγητής , Γυμνασιάρχης, Επιθεωρητής, Εκπαιδευτικός Σύμβουλος. Θεωρήθηκε από τους πιο ονομαστούς εκπαιδευτικούς της εποχής του. Υπηρέτησε στα ελληνικά σχολεία – από την Μερσίνα της Μ. Ασίας, ως την Κέρκυρα – μελέτησε την ψυχολογία των απλών ανθρώπων και τους καημούς τους που τροφοδότησαν την πεζογραφία του. Με αφήγηση ζηλευτή, με πηγαίο και αγαθό χιούμορ , μα προπαντός με αγάπη και κατανόηση για τον άνθρωπο μας χάρισε διηγήματα με έντονο ηθογραφικό – όχι εθιμογραφικό – χαρακτήρα. Στο έργο του προβάλλεται ένας ανώτερος ανθρωπισμός. Το 1931 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Βικέλα .