Μουσείο Picasso
Το μουσείο Πικάσο στο Παρίσι είναι μια γκαλερί τέχνης που στεγάζεται στην οδό Thorigny. Το κτίριο που στεγάζει τη συλλογή χτίστηκε μεταξύ του 1656 και 1659 από τον Pierre Aubert. Αρχιτέκτονας του ήταν ο Jean Boullier από Bourges, γνωστός καιως Boullier de Bourges. Θεωρείται το κτίριο ένα από τα κομψοτεχνήματα της γαλλικής αρχιτεκτονικής στο δρόμο Marais.
Το αρχοντικό άλλαξε πολλές φορές ιδιοκτήτη λόγω πώλησης του. Οι ένοικοι του ήταν άλλοτε η Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Βενετίας (1671), άλλοτε έγινε σχολείο (1815) όπου ο Balzac φοίτησε, και άλλοτε στέγασε το Ecole des Métiers d'Art. Το 1968, ανακηρύχθηκε ιστορικό μνημείο και αναπαλαιώθηκε από τους Bernard Vitry και Bernard Fonquernie μεταξύ 1974-1980.
Το μουσείο Πικάσο, κύρια είσοδος από το Hotel Salé επιλέχτηκε ως μουσείο μετά από διαγωνισμό, ο οποίος καθόριζε ποιος θα σχεδίαζε τους χώρους στην προγενέστερη μορφή από αυτή της αναπαλαίωσης. Η πρόταση του Roland Simounet έγινε δεκτή και επιλέχτηκε ανάμεσα σε αυτές των Roland Castro, του GAU (Groupement pour l'Architecture et l'Urbanisme), του Jean Monge και του Carlo Scarpa.
Σημαντικά εκθέματα
Το 1968, η Γαλλία ψήφισε ένα νόμο ο οποίος επέτρεπε στους νόμιμους κληρονόμους να πληρώνουν φόρους κληρονομιάς με έργα τέχνης αντί για λεφτά, με την προϋπόθεση ότι τα έργα θεωρούνται πολιτιστική συνεισφορά στη χώρα. Ο Dominique Bozo. Έφορος του εθνικού μουσείου, συγκέντρωσε έργα τέχνης του Πικάσο, τα οποία περιλαμβάνουν όλες τις τεχνικές και όλες τις περιόδους και ειδικότερα μια σπάνια συλλογή γλυπτών. Το 1986, μετά το θάνατο της Jacqueline Picasso, η κόρη του προσέφερε ένα μεγάλο αριθμό έργων του. Η συλλογή διατίθεται στους επισκέπτες υπό μορφή δώρων.
Το μουσείο Πικάσο περιλαμβάνει πάνω από 3000 διαφορετικά έργα του Πικάσο, συμπεριλαμβανομένου των έργων ζωγραφικής, κεραμικής και σχεδίων. Επίσης, συλλογή από μπρούτζινα έργα Ιβηρικής τέχνης. Το πιο σημαντικό όμως κομμάτι της συλλογής θεωρείται ένας μεγάλος αριθμός έργων που ο Πικάσο ζωγράφισε κατά το 70ο έτος της ηλικίας του.
Το μουσείο έκανε μια σημαντική προσπάθεια να συνοδέψει το έργο του Πικάσο με πληροφορίες. Για παράδειγμα, τους καρτουνιστές της εποχής οι οποίοι διακωμωδούσαν το έργο του από το 1950. Οι αίθουσες έχουν χωριστεί με βάση τη χρονολογική σειρά δημιουργίας των έργων. Υπάρχει μια αίθουσα που περιλαμβάνει φωτογραφίες, χειρόγραφα και εφημερίδες της εποχής. Στο δεύτερο όροφο, έχει προσωρινές εκθέσεις. Στο τρίτο όροφο, βρίσκεται η βιβλιοθήκη, το αρχείο και το γραφείο του εφόρου.
